Ik lig lekker in de zon tussen Jake en Sophie in. Uit Jake's buik komen grappige knorrende geluiden. Ik ga met mijn snuit boven zijn buik hangen om het nog beter te horen. Sophie grinnikt als ik met mijn natte neus zijn buik aanraak. Jake springt overeind. "Honger", roept hij uit. "Trek", corrigeert Sophie. Mij maakt het niet uit, als we maar gaan eten.
Ik ga met mijn hoofd een beetje schuin omhoog op het tapijt zitten. Slim als de mensenkinderen zijn komen ze weer braaf bij me zitten. Sophie kleedt zich weer aan, "Best fris als we zo snel vliegen". Blij, dat ik dat gedoe niet heb.
Al snel verglijden de beelden van het strand onder ons. De cirkel die de mensen om ons heen vrij lieten vult zich razendsnel met zonaanbidders. Ze vonden ons maar vreemde vogels blijkbaar. Na een stukje stedelijk gebied is het uitzicht naar beneden weer verwisseld voor het uitgestrekte Australische landschap.
Daar gaat een dier dat zich op wetenschappelijke wijze voortbeweegt. Tenminste als ik die professor in de onderzeese wereld goed begrepen heb. Die zei dat de wetenschap met sprongen vooruit gaat, nou dat doet dit dier dus ook. "Zag je die kangaroe?", Jake stoot Sophie aan. "Ja, ja." prevelt Sophie. Haar knokkels zien wit van het zich verkrampt vasthouden. Als je het mij vraagt heeft ze heel die 'spring in 't veld', die ze dus klaarblijkelijk kangaroe noemen, helemaal niet gezien. Aan de ene kant vindt ze het vliegen geweldig, ze verlangt aan de andere kant des te meer naar een veilige landing. Je zou zeggen dat ze nu al enige ervaring heeft. Jake lijkt er helemaal geen problemen mee te hebben. Misschien een reu-teefjes ding. Lindy is er ook niet zo weg van. Zal ze ook wel best vinden als ik straks met Vincey op reis ga. Volgens mij zie ik de bewoonde wereld alweer
opdoemen. Wordt wel weer spannend tussen die draden straks. Ja hoor, Wynnum. Daar moeten we zijn. Komt me bekend voor allemaal. Volgens mij ruik ik de barbecue al. Op mijn neus af dan maar. Kijk, daar zijn we al in Wilde Street. Het ziet er tamelijk verlaten uit op straat. Het overdekte terras vlak bij Lin is ook helemaal leeg. Wel hoor ik rinkelend bestek en serviesgoed. Zitten zeker binnen. De geur van verbrand vlees wordt nu wel heel sterk. We vliegen maar eens een ererondje om het huis. Ik zie Lindy en Vincey druk over een paar sappige kluiven gebogen staan. Het water loopt me nu wel in de bek. Oppassen dat ik niet ga schuimen nu. Vonden mijn baasjes ook nooit zo geslaagd.
Maar dat was meer omdat ik met mijn kop driftig heen en weer schudde, dan vloog het overal heen. Je wilt er toch af. "Robbie plaats", was het dan. Gek dat je zelfs zulke korte commando's kan gaan missen, Hopla, de landing is ingezet. Daar gaan we dan. Jake en Sophie schieten gelijk naar binnen, Ook weer zo'n mensending, eerst omkleden. Nou ik ga lekker aanvallen, dat ligt meer in mijn lijn. Ik voeg me bij Lindy en Vincey en doe me tegoed aan de door Stu toegeworpen lekkernijen. Een ouderwetse kluiffuif. Jake en Sophie komen alweer naar buiten. Jake stort zich op de bereiding en Soof verteld honderduit over wat ze allemaal gezien heeft. 'Eet toch wat kind', denk ik dan. Dit terwijl Michelle diezelfde zin uitspreekt , zonder zichzelf overigens over te geven aan een culinaire uitspatting. Stu heeft daar minder moeite mee. Wat een overvloed, dit wordt een gezellige lange avond! 
