Bot

..

Het vrouwtje heb ik inmiddels zo goed als ik kon al haar vragen over Vince uitgelegd. Inclusief z'n niet hebben van oren maar ik geloof niet dat ze er veel van begreep. Ze bleef maar vragen stellen en tussendoor geruststellend tegen me prietpraten dat ze niet boos was dus dat ik niet zo hoefde te grommen en huilen. Zit ik daar met m'n huisdingogedrag beleefd goedgemanierd afgericht honds te antwoorden. Wil je je eens aangepast naar de mens gedragen krijg je weer een soort van: Af! Ik heb maar opgegeven. Daar lijkt ze heel tevreden op te reageren.

Waar zijn Rob en de mensenjongen toch gebleven? Het kleed is ook weg. Het vrouwtje heeft het ook al aan de baas gevraagd maar die komt niet verder dan z'n schouders ophalen en zeggen: 'Even met Robbie naar het strand denk ik.' Daar kan ik misschien ook wel even heen gaan met Vince. De Wynnumse kust kent-ie nog niet maar ik stik wel van de honger eigenlijk. Het vrouwtje is in de keuken bezig nu. Misschien moeten Vince en ik maar bij m'n voerbak gaan liggen dat werkte altijd goed. Die staat vast nog wel achter het huis in de tuin. Ja hoor. Mooi! Kijk nou eens even hee! Er wordt een barbecue aangelegd. De tafel is al gedekt en wat een sappige botten liggen daar! 'Komop Lin' roept de baas, 'zo verlegen was je nooit als het op je eten aankwam.' Vince en ik duiken op de botten af. Lekker vlezig zijn ze zeg! Ik voel een schaduw over me heen komen maar gun mezelf geen tijd om om te kijken. 'Ha daar zijn jullie' hoor ik het vrouwtje zeggen. En: 'Stu geef jij Robbie ook even een sappig bot.'