Moederwens in vervulling

Joh Rob,

Wat me nou toch is overkomen! Na m'n vorige post ging ik naar buiten om even te luieren op het balkon. Ik lag net te sluimeren, iets in de trant van: Ik wou dat ik twee hondjes was dan konden we samen spelen, toen er een fel licht verscheen. Ik kreeg een tintelend ontspannend gevoel over m'n hele lijf. Ik deed m'n ogen open en daar stond die Abdullah van jou! Ik moest eerst even knipperen om te zien of ik het wel goed zag. Ik wist wel van z'n magie door jou maar als het je dan overkomt dan weet je toch even niet wat er met je gebeurd. Maar erg prettig moet ik zeggen! Hij had zich erg klein gemaakt dit keer. Ongeveer de kniehoogte van een mens. Hij zei: Verwonder je niet. Ik ben het echt. Ik kan je adoptieve moederwens vervullen. Stap op dit tapijt en we halen Vince op, vervolgens zal het tapijt jullie naar Robbie vliegen. Robbie-o we komen er aan! Toffe peer die Ab. Hij kan alles doen materialiseren zegt-ie. Ook de mogelijkheid om te posten.

Moederhart

Hee Robbie,

Daar ben ik alweer want iets zit me erg hoog. Gisteravond lag ik toevallig even voor de TV. Moet je kijken wat ik toen te zien kreeg:

Daar lusten honden toch geen brood van?! Ik ben wel geen moeder maar m'n instictieve vrouwtjeshart sloeg een slag over. Hij is een acht weken oude American Staffordshire Terrier pup. Z'n baas, of beter gezegd z'n folteraar, was een twintig jarige man uit South Brisbane. Hij heeft de oren van z'n hond onverdoofd met een schaar afgeknipt want hij vond dat z'n hond er zo vervaarlijker uitzag. Een pijnstiller kon er zelfs niet af. Nou hij ziet er erg gevaarlijk uit! De arme schat. De RSPCA (hoe noemen ze die ook weer bij jullie?) was getipt. Ze hebben meteen de hond weggehaald en tijdelijk in foster care geplaatst. Ze zeggen dat de schuldige A$75.000 boete en twee jaar gevangenis kan krijgen. De straffen op dat soort zaken worden steeds hoger want het publiek accepteert dit soort praktijken niet. Net goed. Het enige wat nog aan z'n straf ontbreekt is dat z'n oren onverdoofd met een schaar afknipt worden en dat hij vervolgens geen pijnstillers krijgt. De RSPCA zegt dat de wonden al aan het genezen zijn en dat de pup geen gehoorverlies lijdt maar dat hij wel getekend voor het leven is. Dit was het jongste geval van oren afknippen dat ze ooit tegengekomen waren. Ze zoeken nu een fostergezin voor hem. Ik zou hem wel willen adopteren. Wat denk je? Ik zou hem Vince noemen denk ik, naar Vincent van Gogh.

Wonderlijke tochten

Hee Robbie ouwe zeeRob!

Daar ben ik eindelijk weer! Wat een gedoe zeg. Het is zo lang geleden dat ik haast niet weet waar ik beginnen moet. Eerst jij maar. Je hebt zoveel spannends meegemaakt! Hoe was het om weer aan wal te lopen? En na dat vliegen? Dat lijkt me zo spannend joh! Maar dinsdagmiddag ben je in Torres Strait zeg je en het is nu dinsdagmiddag en ik zit hier. Hoe moet dat nu verder? Kan die Abdullah geen wondertje doen? Als je toch kan vliegen, waarom neem je al die moeite met die boten? Als ik jou was had ik allang bij Agaat gezeten maar je avontuurlijke bloed zal wel warmer zijn dan je passionele bloed. Je klinkt al aardig zelfverzekerd over haar. Nou ja die Abdullah schijnt ook veel te kunnen en te weten. Wat een stad joh dat Singapore. Lijkt me wel leuk om een beetje geoorloofd in zo'n sprookjeshotel rond te struinen. En dan nog al die magie! Mijn leven is daarbij vergeleken maar saai.

We hebben heerlijke dagen weg gehad maar voor jou zou het misschien niet meer te pruimen zijn. Inverell is een in slaap gevallen country town, beroemd om z'n saffieren die plaatselijk gevonden worden. Ik heb zelfs gehoord dat op de bodem van het spaarbekken diamanten liggen. Ja wat mij betreft zijn het ook maar glinsterstenen maar voor mensen lijkt dat toch een vreemde zet om een diamantmijn onder te laten lopen met water. Misschien een appeltje voor de dorst zoals ze zeggen? Heerlijk rustig daar geen herrie, druk verkeer of agressieve mensen.

Ik heb er ook nog een paar maatjes gemaakt. Eentje is Scruffie, een garagehond. Hij houdt niet van ver reizen zei hij en uitgelaten worden weet hij al helemaal niet wat dat is. Maar ja waar hij woont ligt de horizon heel ver met een onverharde weg en dat is het.

De andere twee zijn Kanga en Joey die wonen in de buurt van dat spaarbekken. Ze schrokken even van me maar dat zal wel instinct geweest zijn. Verlegen waren ze niet want er komt niet zoveel volk daar dus we kwamen al gauw aan de praat. Ik heb nooit jong gehad maar zij doet het wel anders dan ik het zou doen denk ik. Ze heeft een buidel op haar buik en draagt zo haar jong met zich mee. Wel een jaar zei ze. Daar moet je toch niet aan denken?

Ikzelf was een week of zes toen ze me bij m'n moeder weghaalden. Dat is toch gewoon voor ons gecultiveerde honden? Hoe dat in de natuur gaat weet ik ook niet. M'n moeder zie ik nooit meer en toen ik nog bij haar was dacht ik er niet aan om het te vragen. Ik dacht gewoon dat dingen waren zoals ze waren. En misschien weet zij het ook wel niet meer. Ik weet niet hoelang ze al met ons fokken. De bazen nemen me nog wel een keer mee naar dingoland dan kan ik het een en ander vragen. Als we naar Charleville gaan misschien.

Nou ik was dus heerlijk sereen toen ik thuiskwam maar dat was in een toetsaanslag verdwenen. Ik wist dat ik hopeloos achterliep met je wederwaardigheden dus ik sprong snel achter het blog. Ik kon alles lezen maar antwoorden ho maar. Ik begon me een aardige blonde vrouwtjes hond te voelen maar wel een dingo bitch dus ik heb niet opgegeven zoals je kan zien.

De tijd stond even stil daar in Inverell hoor want zolang ben ik niet weggeweest en jij hebt zoveel meegemaakt. Zou die Abdullah daar ook iets mee te maken hebben misschien? Hij lijkt me een interessante man. Ik zou hem wel willen ontmoeten.

Zou het nog nodig zijn dat ik m'n spoor ververs? Toevallig kwam er vandaag nog een gezellige hond aanlopen. Hij vroeg of het al opschoot met je. Je komst schijnt als een lopend vuurtje rond te gaan. Ze willen een jachtpartij organiseren in de mangrove en er is zelfs sprake om een roedel te vormen en op trektocht te gaan. Ik laat het over aan jou maar ik wil uiteindelijk wel weer terug naar huis hoor. Ik heb het veel te goed hier. Maar aan de andere kant weet je maar nooit, het onbekende kan ongekende verrassingen hebben. Wel goed voor het trainingsprogramma natuurlijk. Denk je dat je dat nog nodig hebt? Ik heb echt het volste vertrouwen in die Abdullah en ik die man nog geeneens ontmoet.

Rob ik moet nodig versturen want anders wordt zeker niks met ons vandaag.

Tot erg gauw hoop ik!

Lindy

Robbie aan boord van de Maersk Denia

Beginthier.nl

Ha die Lindy, eindelijk kreeg ik weer een mailtje van je. Jij had het druk zeg. Benieuwd of ik alles nog ga horen van je. Volgens mij heb je niet eens mijn avonturen gelezen. Nou ik ben weer aan boord hoor. Na een afscheid van Sparky, compleet met feestmaal, ging ik aan boord met... Sparky!
Malle gewoontes hebben die zeelui. Ze noemen elke radio-officier gewoon Sparky. Dat ze dat niet verwarrend vinden, maar och er zijn ook mensen die ons altijd de hond noemen.
De veiligheidsmaatregelen zijn hier aan boord nog strenger, zoals je op de foto links ziet. Hier moet ik aan dek weer een helm op. Raar gevoel, maar het went.
Wat ik zeggen wilde, we zijn nu onderweg naar Torres Strait. Dat is al aardig in de buurt van jou, denk ik. Je begrijpt niet hoe ze daar de haven kunnen vinden. Het zijn wel 274 eilanden daar. Knap hoor. Heb je geen zin om me daar tegemoet te komen? Dan stuur ik het tapijt naar jou toe. Hoef je er alleen maar op te gaan liggen en kom je vanzelf naar me toe. Kunnen we daar nog een beetje eilandhoppen. Hier kwam ik niet uit mezelf op hoor! Dit zag ik in een droom waarin ook Abdullah voorkwam. Hij liet me zien hoe dat allemaal moet. Ik heb in de haven voor we vertrokken ook nog even geoefend. Waren er drie mensen bij een ander schip de achtersteven aan het schilderen. Ze hadden me niet eens in de gaten! Kijk maar eens goed! Klik op de foto en kijk achter de touwladder.
Dinsdagmiddag om 16.00 uur komen we aan in de haven van Torres Strait. Laat me even weten als je het aandurft. Dan kan ik het tapijt op tijd sturen. Abdullah helpt je de eerste keer wel op weg. Dat werkt heel geruststellend hoor! En dan zijn we mooi toch al weer wat eerder bij elkaar! Lekker vakantie vieren! En met zo'n tapijt is de reis helemaal niet vermoeiend. Ik kan straks ook heel handig het tapijt inzetten om Agaat op te zoeken. Maar eerst gaan wij samen een beetje pret maken! En jij hebt geloof ik nog een heel trainingsprogramma voor me? Nou Lindy, tot zo!!!

De laatste dag in Singapore

Beginthier.nl
Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Verder met dank aan Bennie en Dominique

Daar ben ik alweer! Voor ik het wist stonden we alweer bij de rivier. Abdullah was opnieuw verdwenen, ik had mijn normale formaat terug en Sparky wilde me alweer laten poseren.
Wat een enorm standbeeld hé Lindy?
Een kruising tussen een zeemeermin en een leeuw. Zie je die enorme straal water spuiten? Ik kreeg de nevel ervan over me heen. Lekker fris hoor. Sparky wilde nog even snel wat bezienswaardigheden bezoeken want straks moeten we zijn collega ophalen van het vliegveld. Met hem moet ik woensdagnacht aanmonsteren op de Maersk Denia. En dan kom ik naar jou toe, Lindy! Na een fikse wandeling kwamen we weer bij iets bijzonders terecht. Dit zal Agaat toch wel een leuke foto vinden? Love letters, maar dan anders. Nou, als ze dan de boodschap nog niet doorheeft. Het was weer 31 graden, na deze foto hebben we maar even een terrasje gepikt. Sparky nam een frisse cocktail en ik kreeg een flinke bak met helder water. Daarna gingen we weer snel verder want de tijd begon te dringen volgens Sparky. We liepen in de wijk Little India. Sparky wilde me met alle geweld daar op de foto hebben met de Hindoe Tempel. Die is erg hoog dus ik ben nauwelijks te zien voor die grote trappen. Maar ja, als hij dat nou leuk vindt. Hoe vind jij de foto Lindy, zie je me wel?
Mooi gebouw hé? Helaas was er niet genoeg tijd om het gebouw verder te verkennen. En waarschijnlijk had ik er niet eens in gemogen. Ik zat net even terug te kijken op ons blog en ik zag ineens dat we twee commentaren hadden. Leuk, eentje van het huisdierenblog. Helaas was het andere commentaar al weggehaald door de auteur. We zullen dus nooit weten wie of wat dat was. Ik had even gekeken want ik hoopte dat het commentaar van jou kwam. Ik heb nog niets gehoord van je, maar volgens Abdullah hoef ik me geen zorgen te maken. Wat die allemaal in zo'n glazen bol kan zien joh! Wij hebben thuis ook zo'n bol, maar ik heb er nog nooit iets in gezien. Ja, mezelf. Maar dat is dan meer of ik in een lachspiegel kijk.
We liepen Little India weer uit en gingen nog even richting de rivier. Er stond daar een lekker koel briesje. Dus voor we naar het vliegveld moesten afreizen konden we nog even een beetje afkoelen. Ik zei tegen Sparky dat ik nog wel afscheid van Abdullah zou willen nemen. En het volgende moment stond hij alweer voor mijn neus. Ik begrijp daar helemaal niks van maar vond het wel heel leuk. Dat begrijp je. Sparky stond alweer te smoezen met Abdullah. Hij wilde een spectaculaire foto met het UOB-Plaza op de achtergrond. Abdullah knipte met zijn vingers en voor ik kon protesteren vloog ik weg met het tapijt. Ach, eigenlijk vond ik het wel leuk. Het ging heel gemakkelijk allemaal. Ik zweefde een beetje rond boven de rivier. En toen ik de gedachte kreeg dat het wel weer genoeg was geweest landde ik weer voor Abdullah's voeten. Hij haalde een klein kelkje uit zijn binnenzak en trok de dop eraf. Vervolgens verdween het tapijt moeiteloos in de kelk en deed hij de dop er weer op. Die kelk kende ik. Het was dezelfde als in de dekenkist, alleen nu veel kleiner. Vervolgens gaf hij de kelk aan mij. Volgens hem zou ik voortaan altijd kunnen vliegen met mijn gedachtenkracht. Kunnen we straks samen vliegen Lindy! Kicken!
Na een emotioneel afscheid gingen Sparky en ik terug naar het hotel. Het was tijd om naar het vliegveld te gaan. Je hoort me weer als ik goed en wel aan boord ben van de Maersk Denia!

Avontuur in Raffles hotel

Beginthier.nl


Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Verder met dank aan Bennie en Dominique


Hoi Lindy, ik hoor nog steeds niks van je. Ik ben benieuwd of je mijn avonturen al gelezen hebt?Dinsdag gingen we vroeg terug naar het hotel. Na het eten ging ik daar op onderzoek uit.
Na wat op de gangen rondgelopen te hebben, kwam ik een deur tegen die op een kier stond.Nieuwsgierig als ik ben stak ik mijn neus er door. Ik rook geen onraad dus ging ik naar binnen. Het was een prachtige suite, schitterende meubels en mooie tapijten. Heel smaakvol allemaal. Het rook er heel erg lekker, een uitstekende ambiance voor een middagdutje. Na een uurtje werd ik wakker van een geluid. Ik kwam overeind en FLITS, Sparky zette me op de foto. Hij drukte me op mijn hart dat ik op de gang moest blijven. Sommige gasten zouden van mij kunnen schrikken. De directie zou me waarschijnlijk bij de eerste klacht al laten verwijderen.
Ik beloofde Sparky dat ik goed uit zou kijken. Hij wilde zelf wat gaan drinken in de bar. Ik ging de trap af naar beneden en kwam terecht in een enorme hal. Als je naar boven keek kon je de galerij van twee verdiepingen zien. En door de glazen koepel zag ik de blauwe lucht. Ik was iets teveel in gedachten verzonken en te laat merkte ik dat er iemand aankwam. Ik wist niet zeker of hij me zag en schoot er vandoor. In een zijpad van de hal stond een dekenkist, met mijn snuit kon ik de deksel optillen. De kist was leeg dus snel klom ik erin. Ik hield me heel rustig en hoorde flink wat voetstappen en geroezemoes. Nu werd ik toch wel een beetje nerveus. Stel je voor dat iemand op het idee zou komen om de kist te openen. En waar zou Sparky zijn? Ik besloot toch maar om voorlopig in de kist te blijven. Ik lag best comfortabel en kreeg voldoende zuurstof. Ik had best wel slaap gekregen dus ik besloot om de nacht maar in de kist door te brengen. Al gauw viel ik in slaap. De volgende ochtend werd ik uitgerust wakker. Ik had heerlijk geslapen, maar was wel een beetje stijf. Ik had echt geen idee hoe het nu verder moest en dacht aan Abdullah. Voor hem zou het een koud kunstje zijn om mij te helpen. Ik probeerde overeind te komen en stootte ergens tegenaan. Er viel iets om en ik hoorde iets rollen. Het volgende moment ging het deksel open en zat ik bij Abdullah in zijn hand. Ik snapte er helemaal niets van. Ik keek naar beneden en zag een kelk liggen met een afgerolde dop. Abdullah stelde me gerust en hij liep met mij naar buiten.
Bij de uitgang bleef hij staan alsof hij de portier was. Als er gasten aan kwamen kroop ik in zijn mouw. Na een poosje kwam er een mooie limousine aanrijden. Even later kwam Sparky naar beneden. Hij had deze wagen besteld, het zou onze laatste dag in Singapore zijn dus hij wilde zo snel mogelijk de stad weer in. Abdullah gaf Sparky een knipoog toen hij voorbij kwam lopen. Sparky stapte voorin de auto en in een flits zat ik met Abdullah op de achterbank. Terwijl zijn broer weer bij de ingang stond. Ik was blij dat Abdullah mij uit deze penibele situatie had gered. Later vertel ik hoe het ons in de stad verging. Dag Lindy!

Robbie's avontuur neemt een grote vlucht

Beginthier.nl

Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Verder met dank aan Bennie en Dominique

Hoi Lindy, bedankt voor je mailtje.
Je bent weer eens op reis, nou ja, moet ik nodig zeggen. Maar jij komt er even niet aan toe om een post te maken.
Ik maak op het ogenblik zoveel mee dat ik maar even wat extra bijdragen maak. Ben jij straks aan de beurt. Zo houden we elkaar in evenwicht.
Het begon vanmorgen allemaal toen we gingen ontbijten, Sparky en ik. Niemand minder dan Abdullah wees ons de weg naar de ontbijttafels.
Tenminste, wij dachten dat het Abdullah was. Sparky vroeg het hem, maar hij kreeg een ontwijkend antwoord. We twijfelden, temeer omdat hij nu wel op de foto staat. Afijn, of hij het is of niet : je weet nu tenminste hoe hij er uit ziet. Na het overheerlijke ontbijt trokken mijn vriend en ik weer snel samen de stad in. Er waren tenslotte nog maar twee dagen over. Wat een enorme stad is dat, Singapore. En druk joh. Dat ben ik niet gewend op het platteland van Goeree Overflakkee. Het is bij jou al veel drukker dan bij mij, maar dit slaat echt alles. Sparky wilde vandaag nog even winkelen, want hij kan bij vrouw en kinderen niet met lege handen aankomen. Dat begrijp je. Hij is toch al gauw een maand of zes aan boord geweest. Nu had hij in Rotterdam, zoals het een goed zeeman betaamt, al het een en ander bij de Botlek Stores gekocht. Maar hij wilde ook nog wat souvenirs uit Singapore meenemen. Dus we togen naar Orchard Road, nog nooit zoveel winkels bij elkaar gezien. Je weet nog wel die straat van dat (karaoke-)liedje van afgelopen zaterdagavond. Toen we weer buiten stonden kwam, als uit het niets, Abdullah weer aangelopen. Wat een vreemde man toch. Maar wel leuk, eigenlijk. Ik zou hem graag meehebben op mijn reis naar Agaat. Sparky begon weer te smoezen met hem. Hij wilde me op de rijbaan op de foto zetten. Ik keek zo eens naar het drukke verkeer en vervolgens naar Sparky en Abdullah. Die glimlachte en knipte met zijn vingers. Vervolgens stonden alle auto's stil, dat was wel een vreemde gewaarwording. Ach, toen wilde ik wel op het asfalt voor die pijl gaan zitten, zoals Sparky graag wilde. Zodra ik weer van de rijbaan af was raasde het verkeer alweer voorbij, in volle vaart.
Sparky zei dat dit nog niets was, vergeleken bij wat Abdullah nog meer van plan was. Ik moest even buiten wachten en samen gingen ze een tapijtenwinkel binnen. Sparky kwam met een tapijt onder zijn arm weer naar buiten. Vervolgens wandelden we met z'n drietjes naar de Singa River. Daar aangekomen legden ze het tapijt op de straat en Sparky gebaarde dat ik erop moest gaan zitten. Ik ben het poseren wel gewend inmiddels, dus ik ging maar weer in mijn favoriete houding op het kleed zitten. Abdullah hurkte voor mij, maakte wat vreemde bewegingen en keek me diep in de ogen. Normaal kan ik daar niet zo goed tegen, als mensen dat doen. Maar deze man is een geval apart. En het tapijt geurde ook wel bedwelmend, moet ik zeggen. Ik voelde me heel licht worden in mijn hoofd. Wat er toen gebeurde zou je niet geloven als je het niet met eigen ogen kon zien.

Klik maar eens op de foto om te zien wat er toen gebeurde!!!
Het was een geweldige ervaring, maar toch was ik blij dat ik weer geland was. Dit moet Agaat zien, zo moet ik toch een verpletterende indruk maken. Denk je ook niet Lindy? Hierna zijn we maar weer terug gegaan naar het hotel. Want het was best vermoeiend geweest allemaal. Misschien dat ik na een middagdutje daar nog even op onderzoek uitga. Want er is nu nog maar één dag over, voor ik weer moet aanmonsteren. Ik hoop snel weer wat van jou te horen Lin! Benieuwd wat jij inmiddels allemaal beleefd hebt.

Eindelijk vaste voet aan wal gezet!

Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Verder met dank aan Bennie en Dominique

Hee Lazy Lindy, jij neemt het er lekker van!
Nou ik ook hoor! Ik wist niet hoe snel ik van boord moest komen vanmorgen. Hier zie je me aan het wachten bij de gangway. Mijn vriend Sparky de radio-officier neemt mijn bagage (met de brillen en kluiven) mee. Zo meteen komt de taxi. Dan brengen we alles bij het Raffles Hotel. En dan gaan we eerst eens lekker de stad in.
Ik ben benieuwd hoor, Sparky heeft een druk programma bedacht. Nou als ik op tijd mijn natje en droogje krijg vind ik het best. Lekker de wijde wereld in, het lijkt wel of zo'n schip steeds kleiner wordt als je op zee zit.
Kwam eindelijk de taxi en kwam Sparky gepakt en gezakt naar beneden, moest 'ie weer terug van de taxichauffeur. Om een kleedje voor mij te halen, ik mocht niet zo op meneer zijn achterbank zitten. Tsss, had je hem moeten ruiken joh. Jakkes. Ik ben blij dat niemand anders op zijn plekje hoefde te zitten. Fris is anders. Ik was dolgelukkig dat we een klein uurtje later eindelijk weer in de frisse buitenlucht liepen. Sparky was vastbesloten om een hele fotoreportage van me te maken. We moeten maar afwachten wanneer we elkaar weer terugzien, dus liet ik hem maar. Gewillig poseerde ik hier en daar voor hem, de foto's zijn ook leuk voor jou tenslotte. Het was goed warm vandaag, 31 graden. Af en toe viel er wel wat regen. Dat bracht dan even een beetje verkoeling. Je ziet de plassen op de foto. Stopte de regen dan was het meteen weer heftig puffen en hijgen geblazen. Moest ik die boei weer om mijn nek bij die beeldengroep van de Cavanagh Bridge. Het was daar dat een intrigerende man met Sparky in gesprek raakte. Ken je dat, dat je aan zo iemand snuffelt en dat er dan een soort rust over je heen daalt. Ik ging als vanzelf aan zijn voeten liggen. Je merkt aan alles dat zo'n alpha veel meer in zijn mars heeft dan de gemiddelde mens. Ik voelde me zo begrepen. Het gekke was dat hij eigenlijk achter me stond bij die beeldengroep. En hij staat helemaal niet op de foto. Daar kan je geen hoogte van krijgen, maar ik was toch niet bang of zo. Je voelt het gewoon als iemand alleen maar het beste met je voor heeft. Hij wilde me graag helpen om een onuitwisbare indruk op Agaat te maken. Ik was heel benieuwd waar hij mee zou komen. En wist eigenlijk wel zeker dat het niet zomaar iets zou zijn. Dan heb je wel mazzel als zo iemand aan jouw kant staat. Op een gegeven moment kwamen we aan bij het standbeeld van Raffles. Hij stond even te smoezen met Sparky en toen gebeurde het. Uit het niets stond daar zomaar een tweede voet voor een standbeeld en voor ik het wist zat ik er bovenop. Vraag me niet hoe het kan, er zullen er niet veel zijn die hem dat nadoen. Al gauw dromden verbaasde toeristen om ons heen. Op het bordje stond te lezen dat ik de beroemde hond van Raffles was. Toen brak er een felle onweersbui los en vluchtte iedereen weg. Het leek of ik met een lift naar beneden ging, zo voelde het in mijn buik. En weg was de voet weer, ook onze mysterieuze vriend was verdwenen. Als ik je de foto niet kon laten zien zou je het niet geloven. Volgens Sparky zou dit niet het laatste zijn wat we van Abdullah te zien kregen. Spannend hé? Ik ben doodop en ga maar eens lekker snurken. Morgen is het weer een drukke dag. Van het hotel heb ik zodoende nog niet veel meegekregen. Maar dat komt nog wel. Er ligt hier een keur aan interessante geuren, geeuw...nu even niet.

Dag, Lindy! Groeten van een neef in hogere sferen.

Zondag, zomer, regen en lui

Hoi Rob,

Dan wacht ik wel op je post uit Singapore want het is hier al bijna maandag (lijkt me bij jou ook dan) Het regent hier en woensdag ga ik naar Inverell.

Tot volgende week!

Lindy

Estelle Maersk bijna in Singapore

Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Hoi Lindy,
Maandagochtend om 08.00 uur arriveer ik in Singapore. Donderdagochtend om 10.00 uur moet ik dan weer vertrekken met de Maersk Denia.
Ik heb dus maar liefst drie dagen om Singapore te verkennen. Zo'n Singapore Sling hoef ik niet hoor! Daar zit wel erg veel alcohol in, dat is niet goed voor honden. Voor mensen ook niet, maar die zijn toch wat zwakker dan wij wat dat betreft. De jongens hier aan boord kennen dat drankje wel. Schijnt ook nogal prijzig te zijn. Maar ik kan wel een kijkje gaan nemen in dat fameuze Raffles Hotel! Er verblijft daar nu een Super Intendent van Maersk Line. De radio officier is met hem bevriend en mag een paar dagen daar verblijven voor hij naar huis vliegt. Die Super Intendent vaart namelijk maandag weer mee met de Estelle Maersk en die kamer was geboekt tot en met woensdag. Dus mijn vriend kan me hier en daar op de foto zetten voor ons plakboek! Ze hebben me al heel wat tips gegeven hier aan boord. Wat een bezienswaardigheden voor zo'n stadstaatje joh! Afijn, je zult het wel zien van de week. Dan houd ik je op de hoogte van mijn toeristische activiteiten. Zal blij zijn als ik weer even vaste grond onder mijn poten kan voelen. Moet daar wel voorzichtig mijn behoeften doen. Die mensen schijnen daar nogal extreem schoon te zijn. En dan moet mijn vriend straks ineens een hoge boete betalen. Vanavond hadden we een feestje aan boord. Lachen hoor. Deden ze karaoke. Ken je dat? Het meeste klonk voor geen meter. Snap je toch niet, hebben ze van die glimmende schijfjes waar het perfect op staat, gaan ze het zelf lopen zingen. En dat moet dan hard! En wij hebben toch al zo'n scherp gehoor. Ze hadden nog een liedje speciaal voor mij gezongen. Dat vond ik dan wel weer aandoenlijk. Orchard Road, dat is een beroemde straat in Singapore. En daar is dus een liedje van, origineel van Leo Sayer. Nu dus live van de Third Engineer. Toepasselijk hoor.
Ik heb trouwens voor jou ook zo'n bril versierd. Moet je baas nog wel even die motor scoren natuurlijk. Dat lijkt me wel cool hoor. Over cool gesproken, de laatste weken werd het steeds warmer zeg. Het is goed warm aan jouw kant van de wereld. Dus even uitwaaien op de motor lijkt me wel wat. Je laatste foto was ook leuk, maar wat was dat nou voor een rare hond op dat strand? Ik kon geen poten ontdekken. Ik geloof dat ik straks bij jou veel ga ondervinden! Kan haast niet wachten. de verwachte aankomsttijd is nog steeds 2 maart om 14.00 uur! Tot spoedig, maarre....... Singapore here I come!!! Daaag Lin!

Vette verversing

Hoi Robbie,

Daar ben ik weer. Duurde langer dan ik zelf verwacht had. Heb jij dat ook soms dat de tijd sneller gaat dan je leven of zoiets? Waar zit je nu precies? Het zal toch al wel warmer voor je worden? Ik merk wel dat onze geesten elkaar al naderen want toevallig ben ik van de week m'n spoor naar de haven wezen verversen. Maak je geen zorgen over de vreemde luchtjes hoor. Ik neem de korste weg door de velden en bush dus daar valt zat aantrekkelijks te ruiken en te zien. Alleen die weg naar de haven oversteken is even lastig. Ik had gretig gedronken voor ik vertrok. Eerst met een emmer bij m'n baasje om water gebedeld en toen bij m'n baas want ik wilde even een vet spoor voor je uitzetten. Nou het liep vrijwel direct en non-stop. Het eerste stuk heb ik langzaam moeten lopen anders was het in een keer neergeplenst maar verderop kon ik al een beetje rennen. Ik wilde ook weer niet te snel gaan want ik wil een duidelijk spoor voor je hebben liggen. Toen ik de weg bij de haven overstak deden de automobilisten een beetje overspannen. Dat is het meest stinkende stuk dus ik wilde daar even een goed vet spoor voor je uitzetten. Nou ho maar dat die chauffeurs daar begrip en geduld voor op konden brengen. Maar ik heb het gehaald. Ik had zelfs nog plas over voor een stuk van de terugweg. Nou als die lucht er over een maand niet meer ligt dan weet ik het ook niet meer. Onderweg kwam ik nog een paar honden uit Hemmant en Lindum tegen. Ze vroegen wat ik aan het doen was. Dus ik heb ze over jou verteld en dat ik de pech heb dat ik vaak op vakantie moet. (dat laatste was een grapje) Ze zeiden dat ze wel een oogje in het zeil zouden houden voor je. Ze lopen veel daar in de bush rond. Aardige honden. Ze heten Guz, Winston en Bo. Ze liepen met me op tot m'n blaas leeg was en toen hebben we een poosje gespeeld. De rest heb ik lekker alleen naar huis gedraafd. Terug in Wynnum ben ik uit gaan rusten op een piertje in de baai. Gewoon een beetje liggen honden kijken. Toen ik dat weer gezien had ben ik op m'n gemak naar huis gekuierd. In m'n straat aangekomen zag ik een drom honden voor m'n tuin. Een meute reuen welteverstaan. Ik ben er direct op af gesprint om poolshoogte te nemen en orde op zaken te stellen. Een paar hadden m'n spoor opgesnoven en waren het gaan volgen. Onderweg hadden zich steeds meer honden aangesloten en waren er een paar rare ideeen ontstaan. De teefjes waren afgehaakt meldde een hele hitsige. Ja ik vraag me af waarom! Wat denken ze wel niet?! Ik ben een welopgevoede huisdingo. Bovendien is het daar nog geeneens tijd voor. Ik heb ze luid en duidelijk de straat uitgeblaft.

Af en toe komt er nu nog weleens een hond aanwippen uit nieuwsierigheid door m'n spoor. Als ik het een geschikte vind dan vertel ik over jou. Dus Robbie alleen zal je nooit zijn hoor! Als het zo door gaat dan kunnen we straks nog een leuk feestje bouwen!

Volgende week ga ik echt even voor een paar dagen weg. Als je er dan nog niet bent wanneer ik terugkom dan ga ik m'n spoor wel weer dik overdoen.

Wat ga je in Singapore doen? Mensen zeggen altijd dat je naar Raffles moet voor een Singapore Sling.

Wat romantisch joh dat hartje op je kop! En zomaar ingegroeid. Dat was me nou nog nooit opgevallen. Kijk je wel uit met dat overgeven? Want veel eten en overgeven schijnt een ernstige mensenziekte te zijn. Het heeft als enig voordeel dat ik niet aan m'n straffe trainingsschema voor je hoef te beginnen, maar daar zijn betere methodes voor.

Ik vind die bril wel cool. Neem er voor mij toch ook maar een mee.

Hee Rob ik ga weer.

Groetjes,

Lindy Oz

Het is nog net geen cruise

Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl

Eergisteren kwamen we een cruiseschip tegen. Op zo'n schip heb je veel meer mensen dan op een containerschip zoals die waar ik op rond vaar. De mensen zijn daarop ook anders gekleed dan op de foto hiernaast. Wat vind je van mijn veiligheidsbril Lindy? Het is bijna niet te zien op de foto, maar als je even op de foto klikt, dan krijg je de foto wat groter in beeld.
Over foto's gesproken, die Roly is wel enorm groot zeg. Volgens mijn vrienden aan boord is dat de reden dat hij niet voorop de motorfiets mag. Dan ziet zijn baasje niks meer en dat is inderdaad gevaarlijk. Trouwens toch al gevaarlijk dat al die baasjes van ons op en in van die snelle voertuigen rondrijden. Ik bedoel, terwijl ons gezichtsveld eigenlijk veel groter is dan dat van de mens. En als je ze dan ergens voor wilt waarschuwen krijg je een snauw. Ach, meestal loopt het weer goed af. Maar ik denk weleens dat het meer geluk dan wijsheid is. Ik heb me de laatste week even niet meer druk gemaakt om het reisschema. Het zal best goed komen en we hebben nog tijd zat. Ik vier ook maar een beetje vakantie aan boord. Ik kan hier best nog wel rennen hoor. Alleen moet ik dan met die boei om mijn nek rennen, dus dat ben ik snel zat. Je hebt helemaal gelijk dat ik met die bril op nog meer verwend wordt. Pas zodoende toch nog zeeziek geworden. Had ik wel erg veel gesnoept en kwam er ruig weer opzetten. Die deining Lin, ooh la la. Ik werd echt niet goed. En dan nergens een beetje gras om het kokhalzen te vergemakkelijken. Afijn, het hele zaakje kwam er toch uit. Wilde ik de lekkerste stukjes er nog uiteten, mocht weer niet. Het leek wel of ik thuis was.
Ik hoop toch niet dat je net op reis bent als ik aankom. Heb veel teveel zin om juist mee te gaan. Anders moet je toch maar proberen om je spoor even uit te zetten. Met al die vreemde luchtjes daar kan je geur niet sterk genoeg zijn, toch? Ik zal je huis dan wel vinden en ik had begrepen dat er nog meer leuke honden bij je in de buurt wonen?
Ze hebben het hier aan boord de laatste dagen alleen nog maar over Valentijnsdag. En dan zeuren ze steeds over dat hartje op mijn hoofd. Tja, laat er dan een tatoeëren man, denk ik dan. Je bent zeeman of je bent het niet. Zitten ze mij te plagen met Agaat en zelf kijken ze tien keer per dag of er al een mailtje van thuis is. Nou, ik ga maar eens een tukkie doen. Tot gauw Lindy!

Een hondenleven is vakantie

Hoi Robbie,

Daar ben ik weer. Het kwam goed uit dat ik m'n botten ging sorteren na m'n laatste post want de volgende morgen vroeg vertrokken we opeens. Zoals ik al eerder zei je wordt weinig betrokken bij besluitvorming als gezinshond zijnde. Ik kwam met m'n allersappigste en grootste bot aan bij de auto en toen werd het uit m'n bek gehaald. Ze zouden wel een pakje van die varkenshuidennepbotjes meenemen. Alsof ik daarmee aan kan komen bij Roly! Heb je z'n maat gezien? Die steekt-ie zo in z'n holle kies! Nou ja de volgende keer zal ik het met twee botten proberen; een grote en een iets kleinere, kijken of ze dat begrijpen.
Met dat mensenbegripsvermogen tob jij dus ook nog al? Maar bij jou pakt het in ieder geval in een voordeel uit want je krijgt tenminste wat lekkers toegestopt. Ik snap dat ook wel een beetje van die mensen hoor. Met die band om je nek zie je er nog koddiger uit. Als je dan ook nog een brilletje op hebt, zal je helemaal onweerstaanbaar voor ze zijn. Kijk wel uit dat je niet te vet wordt he? Want op dat schip zal er weinig van rennen komen. Ik zet wel vast een straf trainingsschema voor je op want als je bij Agaat aankomt moet je wel een mooi 'sixpack' hebben zitten.
We zijn vandaag teruggekomen van ons reisje naar Roly. Hij woont vier of vijf uur reizen hiervandaan. Over de grens in New South Wales. Heerlijk met m'n kop in de wind. Daar koel je vanaf hoor maar dan krijgen de bazen het weer te warm en moet het raampje dicht en doen ze de airconditioning aan. Dan slaap ik maar een oortje op de achterbank.
Die rode motorfiets wil m'n baas kopen maar het is nog even uitgesteld, dus als het meezit en je blijft lang genoeg dan mag je vast ook wel voorop. Probeer in ieder geval die brillen maar te ritselen. Eentje is ook wel genoeg want we kunnen toch niet tegelijk. Wel jammer. Roly gaat nooit voorop, zei-ie, z'n baas vindt dat niet veilig. Maar verder heeft-ie wel een leuke baas hoor behalve dat hij overal de hekken dicht doet van de veranda en de tuin zodat Roly, en ik in dit geval natuurlijk, niet weg kunnen lopen maar we zagen onze kans schoon toen onze bazen terugkwamen van een tochtje op de motorfietsen. Ze begonnen gelijk honderuit te praten met de baasjes. Het hek stond nog op een kier dus wij ervan tussen. Tja met zo'n strand als je voortuin wat wil je? Al gauw kwam Roly z'n baas ons zoeken met Roly z'n riem en twee ballen. Hij was niet boos. We hebben leuk een poosje balletje apporteren gespeeld. Maar ook Roly z'n baas begrijpt de lol daar niet van. Dan breng je de bal terug en ren je de andere kant op van waar hij heen gaat gooien, zovan: apporteer jij nou eens en kijk hoe leuk dat is! Mooi niet hoor. Ook hij dacht dat we domme honden waren. Tja wij honden kunnen moeilijk ballen gooien. Als we dat konden dan zouden die mensen ons spel beter begrijpen misschien. Toen we honger kregen zijn we weer huiswaarts gekeerd en heeft Roly fier z'n riem in z'n bek naar huis gedragen.
Mijn bazen hebben het nu over een reisje naar Charleville. Dat is lekker rood Queensland outback gebied. Daar liggen een paar van m'n roots als rechtgeaarde huisdingo zijnde. Maar het kan ook Inverell worden. Een stuk koeler daar in het binnenland van NSW. Ik wacht maar af. Ik ben dol op tochtjes.
Je ziet Robbie, ik ben een vakantiehond dus reken jij maar dat ik wel uitkijk naar onze vakantie hier! Pas jij wel op dat je niet teveel werkhond wordt met al dat regelen van je reisverbindingen? Maak je geen zorgen dat ik mogelijk weg ben als jij aankomt. De tochtjes met m'n bazen duren nooit langer dan een dag of vier. Je zoekt gewoon die plek op bij de haven die ik je een paar posten geleden heb laten zien en voor de rest volg je je neus naar m'n huis. Je kent m'n geur toch nog wel?
Ik moet gaan. Het baasje roept om balletje te gaan gooien op het veld bij de mangrove. Kijken of het vandaag lukt om haar iets bij te brengen.

Tot gauw weer!

Lindy uit AU

Het reizen gaat me in het bloed zitten

Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl

Het reizen aan boord bevalt me wel Lindy. Overdag een beetje keutelen aan boord. Mijn scheepsmaten zijn bang dat ik overboord zal slaan. Moet ik met zo'n boei om mijn nek lopen. Nou ik kijk heus wel uit hoor. Onhandig zo'n ding. Nou ja, als ik ze daar nu een plezier mee doe. Het valt me op dat ik nu nog vaker wat lekkers toegestopt krijg, dus vooruit maar. s'Avond een beetje internetten om te zien hoe ik van Brisbane richting Bogota moet komen. Waarschijnlijk wordt het aanmonsteren op de Cap Victor. Die gaat van een havenplaats in de buurt van Brisbane naar Cartagena. Van Cartagena zou het dan vliegen naar Bogota moeten worden. Ik heb geen zin om ver te vliegen. Het schijnt dat ik niet bij een raampje mag zitten. Het wordt bivakkeren tussen de koffers. Als dat stukje vliegen kan hoor, moeten we nog uitzoeken. Maar wij gaan straks eerst maar eens samen van een vakantie genieten. Daar heb jij vast wel oren naar.
Die motorfiets lijkt me ook kicken, mag ik dan ook een keertje voorop? Wel met een bril natuurlijk. Ze hebben hier aan boord van die veiligheidsbrillen. Zal kijken of ik er een kan bietsen. Meestal begrijpen ze me dan niet en krijg ik weer wat lekkers. Ook nooit weg. Ik heb nog even om ze duidelijk te maken wat ik precies bedoel. Vraag er gelijk voor jou ook eentje.
Ik heb nog geen last gehad van zeeziekte. Ik lig wel vaak ja. Werken is voor de mensen, noemen ze zichzelf domme in dat verband. Als je begrijpt wat ik bedoel. Aan boord ben ik de enige hond, misschien is dat anders als ik straks overgestapt ben op dat andere schip. Ik heb hier ook geen bomen gezien, maar ze zitten 's avonds wel vaak te bomen. Bedoelde de vader van je baasje dat misschien?
Botten begraven, zucht. Dat mis ik wel hoor, ik heb hier wel botten maar begraven dat wil hier niet. Ik zal kijken of ik er een paar van boord kan smokkelen straks! Een territorium afbakenen werkt ook al niet. Ze gooien er gelijk een emmer water overheen. Ach ja, weten zij veel.

Elk nadeel heeft z'n voordeel

Hee Robbie!

Dat gaat goed zeg! Komt wel uit dat je wat later aankomt want de bazen hebben binnenkort een reisje in gedachten naar m'n zwager, d.i. de zwager van m'n bazen maar dan is z'n hond toch mijn zwager? En eigenlijk wil ik dat niet missen dus wat mij betreft zitten we in een win-win situatie. Het is wel een eind reizen in de auto maar dat geeft niet want ik vind het wel lekker met m'n kop in de wind uit het portierraam. M'n baas wil een motorfiets van z'n zwager kopen. Dat zie ik helemaal zitten! Dan mag ik op een dekentje voorop de tank. Ik ben weleens een blueheeler tegengekomen die met z'n baas op die manier Australie rondreisde. Verhalen dat die had! En roodgeaderde ogen. Ging niet meer over zei hij, hij had teveel in de wind gekeken maar hij had er geen last van vertelde hij erbij. Mijn baas zegt dat-ie mij wel een brilletje op zal doen. Dat vindt hij beter. Nou als ik daar geen last van heb dan vind ik het best. Ik stuur je wel het beeldmateriaal als we geweest zijn.
Je uitzicht zal wel veel zee zijn. Ben je helemaal niet zeeziek of heb je al zeepoten? Gaan liggen, zeggen ze, is de beste remedie. De vader van m'n baasje zegt: onder een boom gaan zitten. Daar snap ik nou geen hout van. Hij is nog wel oud-zeeman. Maar misschien zijn er wel schepen met bomen in plaats van masten. Kan jij daar eens op letten? Zou wel uitkomen he? Dan kan je tenmiste op een degelijke manier je territorium afbakenen.
Ben je trouwens nog aantrekkelijke scheepshonden (ik wilde zeehonden zeggen maar dat is m'n type niet) tegengekomen?
Over die verbouwing moet je je geen zorgen maken. Die komt er pas in juni ofzo. Ze zijn nog aan het sparen ving ik op. Zal dat geld wel weer zijn. Persoonlijk lijkt het me nuttiger om palen te sparen maar ik heb er nog geeneen gezien dus het zal wel geld zijn. Niet dat ik dat ben tegengekomen tijdens het graven voor m'n botten maar dat bewaren ze weer in de bank. Nou ik heb een keer de bank aan flarden gescheurd toen ik jong was en mooi dat ik geen geld zag. En dan toch maar praten over geld uit de bank halen voor een nieuwe bank. Nou er was geen bank meer en ook geen geld, dat kan ik je verzekeren. Bovendien is er plek zat voor ons om te vertoeven in- en rond het huis. Dus ook voor de hagedissen. Je lijkt nogal nieuwsgierig naar de gecko's maar die zijn moeilijker te grijpen want die leven het meest langs de muren. Ze kunnen zelfs langs het plafond lopen. Dat lijkt me zo gaaf he van boven af aanvallen.
Dus Agaat doet vliegtuigen? Joh dan heb ik je de hele tijd verkeerd begrepen. Ik sprong ook maar tot een conclusie he? Maar het pakt goed uit zo. Hoe dan ook het vliegveld ligt om de hoek van Brisbane Port dus als je een ander vervoermiddel wil dan hebben we dat zo geregeld. Tenslotte ben ik er dan bij om je te helpen. Het zou ook nog eens als voordeel hebben dat je gelijk op het vliegveld staat als je aankomt in Colombia.
Nou Rob ik ga m'n bottenvoorraad op orde brengen en een stevige uitzoeken voor Roly, m'n zwagerhond. Ik vind het nooit leuk om met lege bek aan te komen.
Hee hou je haaks en tot gauw weer!
Je liefhebbende nicht Lindy AU

Nog even geduld aub!

Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Hi Lindy!

Fijn dat je zo enthousiast bent. Zo kwispelen we weer wat af, lekker hoor. Alleen gaat de reis ietsje langer duren. Ik had niet zo goed geluisterd, maar het vertrek was in januari en de aankomst bleek 2 maart en niet 2 februari te zijn. Bleek dus nog een maand tussen te zitten. Weet ik veel. De wereld is ook veel groter dan ik dacht! Daar sta je allemaal niet zo bij stil als je in zo'n klein kringetje leeft. Ik ben nu aan boord van de Estelle Maersk en we zijn onderweg naar Singapore. De verwachte aankomst is 19 februari. Dan moet ik van boord af en dan is het wachten op de Maersk Denia, die komt aan op 21 februari en vertrekt 22 februari naar Brisbane. De mensen aan boord zijn erg vriendelijk en heel behulpzaam. Ik ben nu ook vriendjes met de radio-officier. Dat is heel handig want die kan ook internetten op volle zee. Dat moet natuurlijk in het diepste geheim. Zal wel weer iets met geld te maken hebben. Ik verheug me al op een dagje passagieren in Singapore. Maar ik verheug me nog veel meer op mijn aankomst in Brisbane. Dat zou op 2 maart moeten gebeuren om 14.00 uur. Dat is de verwachte aankomsttijd, het zal niet veel mankeren want dat kunnen ze
aardig uitkienen. Tijd is geld, zeggen ze dan. Dat
begrijp ik niet want ik ben al een hele tijd aan boord en ik heb nog niets. Zou ook niet weten wat ik ermee moest doen. Of waar ik het moest laten. Die mannen stoppen dat in hun kontzakken. Blij dat ik die niet heb. Zit veel te dicht bij het plekje waar Agaat straks aan moet snuffelen. Wij honden hebben zo onze eigen vormen van communicatie. Geld stinkt, dat hoor ik die mannen ook nogal eens zeggen. Nou dan moet je het daar zeker niet stoppen, denk ik dan. Ja toch?

Leuk die schaduwplek onder je huis! Daar kunnen we wel wat tijd doorbrengen. En die mangrove en Brisbane lijken me ook wel wat. Ik kan denk ik wel een poosje blijven. Ze helpen me hier aan boord met uitzoeken hoe het verder moet. Want van Brisbane moet ik weer in Colombia zien te komen. Ik hoef aan boord niet tussen die stinkdrugs want Agaat doet alleen vliegtuigen! En ze moet me vinden terwijl ik zogenaamd het land ga verlaten. Want ze voeren daar geen drugs in, ze komen er juist vandaan! Ach, zo leer je weer wat bij. Nutteloze informatie want als ik Agaat aan de haak heb geslagen wil ik dat allemaal snel vergeten. Eigenlijk wil ik er samen met haar vandoor, als het even kan. Ze loopt daar toch veel teveel risico met die prijs op haar hoofd! Mensen doen hele rare dingen voor geld hoor. Daar moet je toch niet aan denken. En ze heeft dan wel bewaking maar het schijnt daar, als ik de jongens hier mag geloven en dat doe ik, nogal een corrupte boel te zijn.
Maar ja, niet teveel aan denken maar. Vanaf dit schip begin ik weinig, dus ik geniet maar van de reis.
Niet dat er veel meer te zien is dan water. Af en toe zie je een ander schip voorbijkomen. De bovenste foto is genomen toen we de haven van Rotterdam verlieten. De radio-officier heeft al contact gehad met zijn collega aan boord van de Maersk Denia. Die helpt me straks verder en gaat me ook aan boord smokkelen. Goed hé? Ik hoop dat ze nog niet aan die verbouwing begonnen zijn als ik er ben. Want ik ben best benieuwd naar die hagedissen. En een gecko ken ik al helemaal niet. Wat is dat voor iets? Muggen houd ik niet van, dus dat is nooit weg dat ze die weghouden. Ik hoop weer snel wat van je te horen, kan ook haast niet wachten joh!

Ongeduldig wacht ik af

Wauw Robbie,

Je hebt er geen gras over laten groeien! Je bent vast een hond naar Agaat's hart. Leuk joh dat je eerst even in Brisbane langs komt. Ik stuur gelijk een plaatje mee van de haven dan weet je vast waar ik zit te wachten. Die zeeman weet vast de weg wel. Weet je ook hoe laat je aankomt? Niet dat de haven ver van huis is maar ik vind het niet de gezelligste plek met al dat verkeer. Als we een beetje wijder gaan kunnen we lekker de mangrove in. Of wil je liever Brisbane zien? Of lekker even uitrusten bij mij thuis? Je zegt het maar het is jouw avontuur en ik doe mee. Nee ik ga niet mee naar Colombia. Dat wekt geen indruk als je een aanzoek komt doen aan een Zuid-Amerikaanse schone struise teef met je nicht op je hielen. Ook niet als je de langste weg rond de wereld neemt. O ja ik zal een spiegeltje voor je meebrengen dan kan je oefenen op je innemende glimlach. Joh dat gaat eigenlijk allemaal wel vanzelf denk ik. Maar we kunnen even oefenen als je wil. Kan je het gelijk in het echt uitproberen op de Ozzieteven die we hier tegenkomen. Alleen maar pretend bedoel ik. Kijken hoe ze reageren dan kunnen we eventueel schaven. Man, ik bedoel hond/reu, dat wordt wat! Jij gaat volledig voorbereid Agaat veroveren. Zorg wel dat je tussen de drugs zit he want die lucht spoort ze op.

Wat vind je van m'n schaduwplek onder het huis? Troep he? Maar er komt een wereld aan leven voorbij daar. Ik had je toch verteld van de hagedissen? De bazen willen de boel gaan verbouwen onder het huis. Ik weet nog niet of ik daar blij mee moet zijn. Ik wacht maar af. Wat kan je anders als hond zijnde? Je bent wel onderdeel van het gezin maar er wordt bitter weinig om je mening gevraagd. Ja van dat menselijke over hondekoppen heen gezwoesel. Je kent dat wel. Zo van: 'Dan gaan we fijn de palen onder het huis vernieuwen he Lin? Ga jij dan ook helpen?' In het begin blafte ik nog weleens wat zinnigs terug maar dan moest ik weer af dus tegenwoordig ga ik maar meteen in de 'af-mode' dan blijven ze tenmiste gezellig tegen me en kan er nog een voordeeltje als een langer durend krauweltje of iets lekkers inzitten. Ja joh 't is een hondenleven als hond zijnde maar ik klaag niet. We hebben vrijheid zat tenslotte en netzo als je zegt; er zijn ook werkende honden. Ach die Agaat. Misschien kan ze wel met vervroegd pensioen.

Nou op die groenstrook ergens zit ik dan te wachten. Leek me wel een duidelijke plek. Ik kan haast niet wachten joh! Dus dat wordt vrijdag de negende dan? Laat je nog even een bij benaderingtijd weten? Dan ga ik weer even wat slobberen en m'n hondenbedje opzoeken. Ik weet nog niet waar ik het neer ga leggen. Er zijn zoveel knusse plekjes hier. En 's nachts heb je gezellig de gecko's. Die houden lekker dat gezoem van de muggen weg. Ze schijnen ze een versnapering te vinden.

Nou neef Ahoy! Tot gauw!

Je in spanning afwachtende nicht Lindy

Advies opgevolgd

Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl

Copyright Kobie Bos

Hoi Lindy, wat een goed idee van jou! Zoals je kunt zien heb ik een plekje op een zeeboot weten te vinden. Dat was nog een hele toestand. Naar de haven was een makkie. Mijn baasje werkt tenslotte in de haven van Rotterdam. Het moest wel stiekem natuurlijk. Ze zullen me wel kwijt zijn nu, maar ze weten ons blogadres dus kunnen ze me (een beetje) volgen.
Als ik het had gevraagd hadden ze me nooit laten gaan. Maar als zij op vakantie gaan mag ik ook niet mee en ik heb ook zo mijn rechten. In het woongedeelte van het schip staan genoeg computers. Alleen die waar ik mijn blog op bij kan houden heeft alleen in en rond de havens internetverbinding. Dus het posten duurt af en toe wat langer. Wel kon ik uitvinden waar de reis van dit schip naar toe gaat. Helaas is dat niet naar Colombia, maar met wat surfwerk op het net kan ik wel uitvinden op welk schip ik waar en wanneer moet overstappen. Spannend hé? Over een dag of zeven komt dit schip aan in Brisbane. Kunnen we elkaar daar nog even ontmoeten? Het schip blijft twaalf uur binnen. Misschien kan jij me dan helpen om aan mijn houding te werken. Daar kom ik nu even niet aan toe. Ik heb mijn navigatieperikelen en ik ben tenslotte verstekeling dus ik moet voorzichtig zijn. Ik was wel gevonden door een matroos maar die heeft zelf thuis ook een hond, dus werden we al gauw vrienden. Hij zorgt dat ik te eten en te drinken krijg, dat is wel erg fijn. Dat schip is groot, joh. Je vroeg nog hoe het met de formatie ging, je snapt dat ik daar even niet meer aan denk. Ik moet mijn koppie erbij houden anders zal ik Agaat nooit vinden. Ik hoop weer snel wat van je te horen Lindy! Iedereen de groetjes en tot gauw!
Een knuffel van Robbie