Avontuur in Raffles hotel

Beginthier.nl


Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Verder met dank aan Bennie en Dominique


Hoi Lindy, ik hoor nog steeds niks van je. Ik ben benieuwd of je mijn avonturen al gelezen hebt?Dinsdag gingen we vroeg terug naar het hotel. Na het eten ging ik daar op onderzoek uit.
Na wat op de gangen rondgelopen te hebben, kwam ik een deur tegen die op een kier stond.Nieuwsgierig als ik ben stak ik mijn neus er door. Ik rook geen onraad dus ging ik naar binnen. Het was een prachtige suite, schitterende meubels en mooie tapijten. Heel smaakvol allemaal. Het rook er heel erg lekker, een uitstekende ambiance voor een middagdutje. Na een uurtje werd ik wakker van een geluid. Ik kwam overeind en FLITS, Sparky zette me op de foto. Hij drukte me op mijn hart dat ik op de gang moest blijven. Sommige gasten zouden van mij kunnen schrikken. De directie zou me waarschijnlijk bij de eerste klacht al laten verwijderen.
Ik beloofde Sparky dat ik goed uit zou kijken. Hij wilde zelf wat gaan drinken in de bar. Ik ging de trap af naar beneden en kwam terecht in een enorme hal. Als je naar boven keek kon je de galerij van twee verdiepingen zien. En door de glazen koepel zag ik de blauwe lucht. Ik was iets teveel in gedachten verzonken en te laat merkte ik dat er iemand aankwam. Ik wist niet zeker of hij me zag en schoot er vandoor. In een zijpad van de hal stond een dekenkist, met mijn snuit kon ik de deksel optillen. De kist was leeg dus snel klom ik erin. Ik hield me heel rustig en hoorde flink wat voetstappen en geroezemoes. Nu werd ik toch wel een beetje nerveus. Stel je voor dat iemand op het idee zou komen om de kist te openen. En waar zou Sparky zijn? Ik besloot toch maar om voorlopig in de kist te blijven. Ik lag best comfortabel en kreeg voldoende zuurstof. Ik had best wel slaap gekregen dus ik besloot om de nacht maar in de kist door te brengen. Al gauw viel ik in slaap. De volgende ochtend werd ik uitgerust wakker. Ik had heerlijk geslapen, maar was wel een beetje stijf. Ik had echt geen idee hoe het nu verder moest en dacht aan Abdullah. Voor hem zou het een koud kunstje zijn om mij te helpen. Ik probeerde overeind te komen en stootte ergens tegenaan. Er viel iets om en ik hoorde iets rollen. Het volgende moment ging het deksel open en zat ik bij Abdullah in zijn hand. Ik snapte er helemaal niets van. Ik keek naar beneden en zag een kelk liggen met een afgerolde dop. Abdullah stelde me gerust en hij liep met mij naar buiten.
Bij de uitgang bleef hij staan alsof hij de portier was. Als er gasten aan kwamen kroop ik in zijn mouw. Na een poosje kwam er een mooie limousine aanrijden. Even later kwam Sparky naar beneden. Hij had deze wagen besteld, het zou onze laatste dag in Singapore zijn dus hij wilde zo snel mogelijk de stad weer in. Abdullah gaf Sparky een knipoog toen hij voorbij kwam lopen. Sparky stapte voorin de auto en in een flits zat ik met Abdullah op de achterbank. Terwijl zijn broer weer bij de ingang stond. Ik was blij dat Abdullah mij uit deze penibele situatie had gered. Later vertel ik hoe het ons in de stad verging. Dag Lindy!