Moederwens in vervulling

Joh Rob,

Wat me nou toch is overkomen! Na m'n vorige post ging ik naar buiten om even te luieren op het balkon. Ik lag net te sluimeren, iets in de trant van: Ik wou dat ik twee hondjes was dan konden we samen spelen, toen er een fel licht verscheen. Ik kreeg een tintelend ontspannend gevoel over m'n hele lijf. Ik deed m'n ogen open en daar stond die Abdullah van jou! Ik moest eerst even knipperen om te zien of ik het wel goed zag. Ik wist wel van z'n magie door jou maar als het je dan overkomt dan weet je toch even niet wat er met je gebeurd. Maar erg prettig moet ik zeggen! Hij had zich erg klein gemaakt dit keer. Ongeveer de kniehoogte van een mens. Hij zei: Verwonder je niet. Ik ben het echt. Ik kan je adoptieve moederwens vervullen. Stap op dit tapijt en we halen Vince op, vervolgens zal het tapijt jullie naar Robbie vliegen. Robbie-o we komen er aan! Toffe peer die Ab. Hij kan alles doen materialiseren zegt-ie. Ook de mogelijkheid om te posten.