Eindelijk vaste voet aan wal gezet!

Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Verder met dank aan Bennie en Dominique

Hee Lazy Lindy, jij neemt het er lekker van!
Nou ik ook hoor! Ik wist niet hoe snel ik van boord moest komen vanmorgen. Hier zie je me aan het wachten bij de gangway. Mijn vriend Sparky de radio-officier neemt mijn bagage (met de brillen en kluiven) mee. Zo meteen komt de taxi. Dan brengen we alles bij het Raffles Hotel. En dan gaan we eerst eens lekker de stad in.
Ik ben benieuwd hoor, Sparky heeft een druk programma bedacht. Nou als ik op tijd mijn natje en droogje krijg vind ik het best. Lekker de wijde wereld in, het lijkt wel of zo'n schip steeds kleiner wordt als je op zee zit.
Kwam eindelijk de taxi en kwam Sparky gepakt en gezakt naar beneden, moest 'ie weer terug van de taxichauffeur. Om een kleedje voor mij te halen, ik mocht niet zo op meneer zijn achterbank zitten. Tsss, had je hem moeten ruiken joh. Jakkes. Ik ben blij dat niemand anders op zijn plekje hoefde te zitten. Fris is anders. Ik was dolgelukkig dat we een klein uurtje later eindelijk weer in de frisse buitenlucht liepen. Sparky was vastbesloten om een hele fotoreportage van me te maken. We moeten maar afwachten wanneer we elkaar weer terugzien, dus liet ik hem maar. Gewillig poseerde ik hier en daar voor hem, de foto's zijn ook leuk voor jou tenslotte. Het was goed warm vandaag, 31 graden. Af en toe viel er wel wat regen. Dat bracht dan even een beetje verkoeling. Je ziet de plassen op de foto. Stopte de regen dan was het meteen weer heftig puffen en hijgen geblazen. Moest ik die boei weer om mijn nek bij die beeldengroep van de Cavanagh Bridge. Het was daar dat een intrigerende man met Sparky in gesprek raakte. Ken je dat, dat je aan zo iemand snuffelt en dat er dan een soort rust over je heen daalt. Ik ging als vanzelf aan zijn voeten liggen. Je merkt aan alles dat zo'n alpha veel meer in zijn mars heeft dan de gemiddelde mens. Ik voelde me zo begrepen. Het gekke was dat hij eigenlijk achter me stond bij die beeldengroep. En hij staat helemaal niet op de foto. Daar kan je geen hoogte van krijgen, maar ik was toch niet bang of zo. Je voelt het gewoon als iemand alleen maar het beste met je voor heeft. Hij wilde me graag helpen om een onuitwisbare indruk op Agaat te maken. Ik was heel benieuwd waar hij mee zou komen. En wist eigenlijk wel zeker dat het niet zomaar iets zou zijn. Dan heb je wel mazzel als zo iemand aan jouw kant staat. Op een gegeven moment kwamen we aan bij het standbeeld van Raffles. Hij stond even te smoezen met Sparky en toen gebeurde het. Uit het niets stond daar zomaar een tweede voet voor een standbeeld en voor ik het wist zat ik er bovenop. Vraag me niet hoe het kan, er zullen er niet veel zijn die hem dat nadoen. Al gauw dromden verbaasde toeristen om ons heen. Op het bordje stond te lezen dat ik de beroemde hond van Raffles was. Toen brak er een felle onweersbui los en vluchtte iedereen weg. Het leek of ik met een lift naar beneden ging, zo voelde het in mijn buik. En weg was de voet weer, ook onze mysterieuze vriend was verdwenen. Als ik je de foto niet kon laten zien zou je het niet geloven. Volgens Sparky zou dit niet het laatste zijn wat we van Abdullah te zien kregen. Spannend hé? Ik ben doodop en ga maar eens lekker snurken. Morgen is het weer een drukke dag. Van het hotel heb ik zodoende nog niet veel meegekregen. Maar dat komt nog wel. Er ligt hier een keur aan interessante geuren, geeuw...nu even niet.

Dag, Lindy! Groeten van een neef in hogere sferen.