Wonderlijke tochten

Hee Robbie ouwe zeeRob!

Daar ben ik eindelijk weer! Wat een gedoe zeg. Het is zo lang geleden dat ik haast niet weet waar ik beginnen moet. Eerst jij maar. Je hebt zoveel spannends meegemaakt! Hoe was het om weer aan wal te lopen? En na dat vliegen? Dat lijkt me zo spannend joh! Maar dinsdagmiddag ben je in Torres Strait zeg je en het is nu dinsdagmiddag en ik zit hier. Hoe moet dat nu verder? Kan die Abdullah geen wondertje doen? Als je toch kan vliegen, waarom neem je al die moeite met die boten? Als ik jou was had ik allang bij Agaat gezeten maar je avontuurlijke bloed zal wel warmer zijn dan je passionele bloed. Je klinkt al aardig zelfverzekerd over haar. Nou ja die Abdullah schijnt ook veel te kunnen en te weten. Wat een stad joh dat Singapore. Lijkt me wel leuk om een beetje geoorloofd in zo'n sprookjeshotel rond te struinen. En dan nog al die magie! Mijn leven is daarbij vergeleken maar saai.

We hebben heerlijke dagen weg gehad maar voor jou zou het misschien niet meer te pruimen zijn. Inverell is een in slaap gevallen country town, beroemd om z'n saffieren die plaatselijk gevonden worden. Ik heb zelfs gehoord dat op de bodem van het spaarbekken diamanten liggen. Ja wat mij betreft zijn het ook maar glinsterstenen maar voor mensen lijkt dat toch een vreemde zet om een diamantmijn onder te laten lopen met water. Misschien een appeltje voor de dorst zoals ze zeggen? Heerlijk rustig daar geen herrie, druk verkeer of agressieve mensen.

Ik heb er ook nog een paar maatjes gemaakt. Eentje is Scruffie, een garagehond. Hij houdt niet van ver reizen zei hij en uitgelaten worden weet hij al helemaal niet wat dat is. Maar ja waar hij woont ligt de horizon heel ver met een onverharde weg en dat is het.

De andere twee zijn Kanga en Joey die wonen in de buurt van dat spaarbekken. Ze schrokken even van me maar dat zal wel instinct geweest zijn. Verlegen waren ze niet want er komt niet zoveel volk daar dus we kwamen al gauw aan de praat. Ik heb nooit jong gehad maar zij doet het wel anders dan ik het zou doen denk ik. Ze heeft een buidel op haar buik en draagt zo haar jong met zich mee. Wel een jaar zei ze. Daar moet je toch niet aan denken?

Ikzelf was een week of zes toen ze me bij m'n moeder weghaalden. Dat is toch gewoon voor ons gecultiveerde honden? Hoe dat in de natuur gaat weet ik ook niet. M'n moeder zie ik nooit meer en toen ik nog bij haar was dacht ik er niet aan om het te vragen. Ik dacht gewoon dat dingen waren zoals ze waren. En misschien weet zij het ook wel niet meer. Ik weet niet hoelang ze al met ons fokken. De bazen nemen me nog wel een keer mee naar dingoland dan kan ik het een en ander vragen. Als we naar Charleville gaan misschien.

Nou ik was dus heerlijk sereen toen ik thuiskwam maar dat was in een toetsaanslag verdwenen. Ik wist dat ik hopeloos achterliep met je wederwaardigheden dus ik sprong snel achter het blog. Ik kon alles lezen maar antwoorden ho maar. Ik begon me een aardige blonde vrouwtjes hond te voelen maar wel een dingo bitch dus ik heb niet opgegeven zoals je kan zien.

De tijd stond even stil daar in Inverell hoor want zolang ben ik niet weggeweest en jij hebt zoveel meegemaakt. Zou die Abdullah daar ook iets mee te maken hebben misschien? Hij lijkt me een interessante man. Ik zou hem wel willen ontmoeten.

Zou het nog nodig zijn dat ik m'n spoor ververs? Toevallig kwam er vandaag nog een gezellige hond aanlopen. Hij vroeg of het al opschoot met je. Je komst schijnt als een lopend vuurtje rond te gaan. Ze willen een jachtpartij organiseren in de mangrove en er is zelfs sprake om een roedel te vormen en op trektocht te gaan. Ik laat het over aan jou maar ik wil uiteindelijk wel weer terug naar huis hoor. Ik heb het veel te goed hier. Maar aan de andere kant weet je maar nooit, het onbekende kan ongekende verrassingen hebben. Wel goed voor het trainingsprogramma natuurlijk. Denk je dat je dat nog nodig hebt? Ik heb echt het volste vertrouwen in die Abdullah en ik die man nog geeneens ontmoet.

Rob ik moet nodig versturen want anders wordt zeker niks met ons vandaag.

Tot erg gauw hoop ik!

Lindy