Tuesday, February 20, 2007

Robbie's avontuur neemt een grote vlucht

Beginthier.nl
Free Image Hosting at www.Googang.net
Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Verder met dank aan Bennie en Dominique

Hoi Lindy, bedankt voor je mailtje.
Je bent weer eens op reis, nou ja, moet ik nodig zeggen. Maar jij komt er even niet aan toe om een post te maken.
Ik maak op het ogenblik zoveel mee dat ik maar even wat extra bijdragen maak. Ben jij straks aan de beurt. Zo houden we elkaar in evenwicht.
Het begon vanmorgen allemaal toen we gingen ontbijten, Sparky en ik. Niemand minder dan Abdullah wees ons de weg naar de ontbijttafels.
Tenm
inste, wij dachten dat het Abdullah was. Sparky vroeg het hem, maar hij kreeg een ontwijkend antwoord. We twijfelden, temeer omdat hij nu wel op de foto staat. Afijn, of hij het is of niet : je weet nu tenminste hoe hij er uit ziet. Na het overheerlijke ontbijt trokken mijn vriend en ik weer snel samen de stad in. Er waren tenslotte nog maar twee dagen over. Wat een enorme stad is dat, Singapore. En druk joh. Dat ben ik niet gewend op het platteland van Goeree Overflakkee. Het is bij jou al veel drukker dan bij mij, maar dit slaat echt alles. Sparky wilde vandaag nog even winkelen, want hij kan bij vrouw en kinderen niet met lege handen aankomen. Dat begrijp je. Hij is toch al gauw een maand of zes aan boord geweest. Nu had hij in Rotterdam, zoals het een goed zeeman betaamt, al het een en ander bij de Botlek Stores gekocht. Maar hij wilde ook nog wat souvenirs uit Singapore meenemen. Dus we togen naar Orchard Road, nog nooit zoveel winkels bij elkaar gezien. Je weet nog wel die straat van dat (karaoke-)liedje van afgelopen zaterdagavond. Toen we weer buiten stonden kwam, als uit het niets, Abdullah weer aangelopen. Wat een vreemde man toch. Maar wel leuk, eigenlijk. Ik zou hem graag meehebben op mijn reis naar Agaat. Sparky begon weer te smoezen met hem. Hij wilde me op de rijbaan op de foto zetten. Ik keek zo eens naar het drukke verkeer en vervolgens naar Sparky en Abdullah. Die glimlachte en knipte met zijn vingers. Vervolgens stonden alle auto's stil, dat was wel een vreemde gewaarwording. Ach, toen wilde ik wel op het asfalt voor die pijl gaan zitten, zoals Sparky graag wilde. Zodra ik weer van de rijbaan af was raasde het verkeer alweer voorbij, in volle vaart.
Sparky zei dat dit nog niets was, vergeleken bij wat Abdullah nog
meer van plan was. Ik moest even buiten wachten en samen gingen ze een tapijtenwinkel binnen. Sparky kwam met een tapijt onder zijn arm weer naar buiten. Vervolgens wandelden we met z'n drietjes naar de Singa River. Daar aangekomen legden ze het tapijt op de straat en Sparky gebaarde dat ik erop moest gaan zitten. Ik ben het poseren wel gewend inmiddels, dus ik ging maar weer in mijn favoriete houding op het kleed zitten. Abdullah hurkte voor mij, maakte wat vreemde bewegingen en keek me diep in de ogen. Normaal kan ik daar niet zo goed tegen, als mensen dat doen. Maar deze man is een geval apart. En het tapijt geurde ook wel bedwelmend, moet ik zeggen. Ik voelde me heel licht worden in mijn hoofd. Wat er toen gebeurde zou je niet geloven als je het niet met eigen ogen kon zien.

Klik maar eens op de foto om te zien wat er toen gebeurde!!!

Het was een g
eweldige ervaring, maar toch was ik blij dat ik weer geland was. Dit moet Agaat zien, zo moet ik toch een verpletterende indruk maken. Denk je ook niet Lindy? Hierna zijn we maar weer terug gegaan naar het hotel. Want het was best vermoeiend geweest allemaal. Misschien dat ik na een middagdutje daar nog even op onderzoek uitga. Want er is nu nog maar één dag over, voor ik weer moet aanmonsteren. Ik hoop snel weer wat van jou te horen Lin! Benieuwd wat jij inmiddels allemaal beleefd hebt.






No comments: