De laatste dag in Singapore

Beginthier.nl
Maritieme foto's met vriendelijke toestemming van portpictures.nl
Verder met dank aan Bennie en Dominique

Daar ben ik alweer! Voor ik het wist stonden we alweer bij de rivier. Abdullah was opnieuw verdwenen, ik had mijn normale formaat terug en Sparky wilde me alweer laten poseren.
Wat een enorm standbeeld hé Lindy?
Een kruising tussen een zeemeermin en een leeuw. Zie je die enorme straal water spuiten? Ik kreeg de nevel ervan over me heen. Lekker fris hoor. Sparky wilde nog even snel wat bezienswaardigheden bezoeken want straks moeten we zijn collega ophalen van het vliegveld. Met hem moet ik woensdagnacht aanmonsteren op de Maersk Denia. En dan kom ik naar jou toe, Lindy! Na een fikse wandeling kwamen we weer bij iets bijzonders terecht. Dit zal Agaat toch wel een leuke foto vinden? Love letters, maar dan anders. Nou, als ze dan de boodschap nog niet doorheeft. Het was weer 31 graden, na deze foto hebben we maar even een terrasje gepikt. Sparky nam een frisse cocktail en ik kreeg een flinke bak met helder water. Daarna gingen we weer snel verder want de tijd begon te dringen volgens Sparky. We liepen in de wijk Little India. Sparky wilde me met alle geweld daar op de foto hebben met de Hindoe Tempel. Die is erg hoog dus ik ben nauwelijks te zien voor die grote trappen. Maar ja, als hij dat nou leuk vindt. Hoe vind jij de foto Lindy, zie je me wel?
Mooi gebouw hé? Helaas was er niet genoeg tijd om het gebouw verder te verkennen. En waarschijnlijk had ik er niet eens in gemogen. Ik zat net even terug te kijken op ons blog en ik zag ineens dat we twee commentaren hadden. Leuk, eentje van het huisdierenblog. Helaas was het andere commentaar al weggehaald door de auteur. We zullen dus nooit weten wie of wat dat was. Ik had even gekeken want ik hoopte dat het commentaar van jou kwam. Ik heb nog niets gehoord van je, maar volgens Abdullah hoef ik me geen zorgen te maken. Wat die allemaal in zo'n glazen bol kan zien joh! Wij hebben thuis ook zo'n bol, maar ik heb er nog nooit iets in gezien. Ja, mezelf. Maar dat is dan meer of ik in een lachspiegel kijk.
We liepen Little India weer uit en gingen nog even richting de rivier. Er stond daar een lekker koel briesje. Dus voor we naar het vliegveld moesten afreizen konden we nog even een beetje afkoelen. Ik zei tegen Sparky dat ik nog wel afscheid van Abdullah zou willen nemen. En het volgende moment stond hij alweer voor mijn neus. Ik begrijp daar helemaal niks van maar vond het wel heel leuk. Dat begrijp je. Sparky stond alweer te smoezen met Abdullah. Hij wilde een spectaculaire foto met het UOB-Plaza op de achtergrond. Abdullah knipte met zijn vingers en voor ik kon protesteren vloog ik weg met het tapijt. Ach, eigenlijk vond ik het wel leuk. Het ging heel gemakkelijk allemaal. Ik zweefde een beetje rond boven de rivier. En toen ik de gedachte kreeg dat het wel weer genoeg was geweest landde ik weer voor Abdullah's voeten. Hij haalde een klein kelkje uit zijn binnenzak en trok de dop eraf. Vervolgens verdween het tapijt moeiteloos in de kelk en deed hij de dop er weer op. Die kelk kende ik. Het was dezelfde als in de dekenkist, alleen nu veel kleiner. Vervolgens gaf hij de kelk aan mij. Volgens hem zou ik voortaan altijd kunnen vliegen met mijn gedachtenkracht. Kunnen we straks samen vliegen Lindy! Kicken!
Na een emotioneel afscheid gingen Sparky en ik terug naar het hotel. Het was tijd om naar het vliegveld te gaan. Je hoort me weer als ik goed en wel aan boord ben van de Maersk Denia!