Eindelijk bij elkaar! Joy to the world!

Beginthier.nl

Wat een feest! Ik lag een beetje te luieren aan dek en ik keek niets-
vermoedend door een kabelgat naar een ander schip. Als je klikt op de foto kun je zien wat er toen gebeurde. Ik voel dat dit de aanzet is voor spannende avonturen!
Ooit zijn we dit blog begonnen, Lindy en ik (Robbie) om elkaar van onze belevenissen te kunnen vertellen. Lindy in Australië en ik in Nederland. Wie het blog vanaf het begin gelezen heeft kon zien dat ik op reis ging richting Agaath. Maar wel via Lindy natuurlijk. Nu hoef ik niet meer naar Lindy te schrijven want we zijn bij elkaar. Maar mijn baasjes weten ook graag waar ik zit en inmiddels volgen meerdere hondjes en baasjes onze avonturen. En omdat wij trouw hoog in ons vaandel hebben staan heb ik het voortaan maar over trouwe lezers.
Jullie, trouwe lezers, zullen begrijpen dat ik kwispelend opsprong om te gaan zien waar Lindy en Vincey gingen landen.
"Ga maar naar de kade Robbie", zei Abdullah. Opeens was mijn vriend uit Singapore hier aan boord. Een fijne verrassing! Ik snelde de gangway af en zag ze al aankomen. Voor ze goed en wel geland waren had ik me al bij hen gevoegd. Een paar crew-members waren zo geconcentreerd aan het verven dat ze het allemaal niet eens in de gaten hadden. Of zou Abdullah daar weer iets mee te maken hebben? Sparky kwam nog even afscheid nemen en zei dat hij het leuk zou vinden dat ik qua bootreizen trouw zou blijven aan de Maersk Line. Ook de vrienden die ik aan boord van deze schepen heb gemaakt, volgen nieuwsgierig ons weblog. Dus dat beloofde ik trouw natuurlijk! Na een uitgebreide snuffelsessie gingen we gedrieën op weg om Torres Strait maar eens grondig te gaan verkennen. Ik moet zeggen dat Vincey wel vaderlijke gevoelens bij me losmaakte. Wat een schatje, dit in tegenstelling tot zijn baasje. Toch weigerde Vince om zijn baasje te veroordelen. Tja, zo zijn wij honden nu eenmaal. Maar laten we alsjeblieft vooruitkijken. Al snel verloren we de haven uit het gezicht. Het was heerlijk weer en het uitzicht was prachtig. Het zou nog een moeilijke keus worden, want op welk van de 274 eilanden moet je nou eerst eens landen?
Het werd Masig, trouwe lezers, want daar staat een mooi welkomst-symbool. En geen moeite is ons teveel om het voor het thuisfront een beetje leuk te maken. En zeg nu zelf, dit leverde toch weer een mooi plaatje op? Het was weer tijd om het tapijt op te ruimen. Abdullah had me een mooie halsband gegeven, als ik de karaf daar tegenaan houd verandert deze in een miniatuurtje. Onbegrijpelijk dat het tapijt daar gewoon in zit. En volgens Abdullah zit er nog veel meer in. Op mijn vraag wat dan wel glimlachte hij geheimzinnig. "Als je dringend om iets verlegen zit Robbie, denk dan aan mij en klik de karaf van de ketting", zei hij. Best handig dus. En dat Abdullah veel kan, trouwe lezers, weten we wel van mijn Singaporese belevenissen. En als we kijken naar wat ons vriendje Vincey is overkomen, is zo'n magisch geschenk van Abdullah meer dan welkom. Een veilig gevoel en wie weet kunnen we er nog goede dingen mee bewerkstelligen! Welnu, tijd voor een wandeling en straks onze eerste Three dog night! Joy to the world! (Muziekliefhebbers weten genoeg).
Tot de volgende keer trouwe lezers!