Nou Robbie ging al vroeg op pad om te jagen. Vincey stond te kwispelen om mee te gaan maar Rob vond dat geen goed idee zolang hij zelf het eiland nog niet goed verkend had. Mooi gedacht maar vervolgens zat ik met een tegendraadse pup in de regen. Er komt nog een hoop bij kijken hoor moeder zijn! Zeker van niks naar een acht weken oude pup. Dus wat doe je op een onbekend eiland? Zee en strand dacht ik, dat vinden alle jong leuk. Nou dat is niet ver want dit eiland is maar smal. Daar aangekomen begon het te storten
van
de regen! We hebben maar wat onder de bomen geschuild tot het over was. Toen de regen wegtrok hebben we even flink in de plassen geplenst. Vince kon er geen genoeg van krijgen. Gefascineerd was hij gewoon door alle eigenschappen die zand en water samen hebben. Daar kon ik nou uren naar blijven liggen kijken. Het heeft toch mooie kanten dat moederschap. Na ons afgespoeld te hebben in de zee en vervolgens even lekker uit te schudden zijn we richting dorp gegaan want het bl
e
ef er dreigend uitzien. Onweer vind ik niks. Zeker niet voor een pup. Dus vond ik maar dat we degelijke beschutting moesten zoeken. Op naar het dorp dus. Daar vonden we wel een straat met huizen maar overal werden we weggejaagd. Onder een van de huizen kon ik nog net een stapeltje oude Torres News kranten meegrissen. Waarom weet ik ook niet maar ik dacht aan huis en daar mag ik ook altijd de krant dragen voor de baas. Ongemakkelijk liepen we verder, ik althans, Vince vond alles fascinerend en hupte maar rond overal z'n snuit instekend. Z'n ongenoe
gen van niet mee mogen met Rob leek-ie helemaal vergeten te zijn. Van de angst die onweer teweeg brengt wist-ie duidelijk nog niet. Opeens rende hij vooruit, dus ik er achteraan en toen stonden we weer op het strand. Daar vond hij het leuk zei hij. Waarom konden we daar nou niet lekker blijven spelen? Nou leg maar eens aan een pup uit wat de gevaren zijn van iets wat-ie nog nooit heeft meegemaakt en wat er nog niet is! Tjonge hoe doen moeders dat? Gelukkig zag ik een kerkje tussen de bomen. Kerken zijn a
ltijd open heb ik
weleens gehoord en ook dat er door de Baas niemand geweigerd wordt dus stuurde ik Vince richting ingang. Gelukkig stond de deur op een kier dus wij konden makkelijk naar binnen. Ik maande Vince om stil te zijn want dat hoort in een kerk. Natuurlijk kwam de 'Waarom?' vraag. Omdat je moe bent zei ik toen maar. Hij sputterde nog wat maar raakte gefascineerd door alles wat er te zien was. Ik legde uit een soort van automatisme de kranten op een bank. Eentje viel op de grond en de pagina die bov
en boven kwam trok direct m'n aandacht. Moet je eens kijken naar die foto. Het schijnt dat er op Horn Island, een van de Torres Strait eilanden, veel zwerfhonden zijn. Mensen zorgen niet voor hun huisdier, geven ze niet te eten en laten ze maar zwerven. Sommige honden worden zelfs getraind om te vechten. Nou dit is een duidelijk slachtoffer. Daar wil ik niet heen hoor! Moet ik straks wel even goed doorgeven aan Robbie voor hij ons weer in een avontuur stort. Momenteel vind ik deze al niet geslaagd. Waar zou hij zijn trouwens, die Rob?
van de regen! We hebben maar wat onder de bomen geschuild tot het over was. Toen de regen wegtrok hebben we even flink in de plassen geplenst. Vince kon er geen genoeg van krijgen. Gefascineerd was hij gewoon door alle eigenschappen die zand en water samen hebben. Daar kon ik nou uren naar blijven liggen kijken. Het heeft toch mooie kanten dat moederschap. Na ons afgespoeld te hebben in de zee en vervolgens even lekker uit te schudden zijn we richting dorp gegaan want het ble
ef er dreigend uitzien. Onweer vind ik niks. Zeker niet voor een pup. Dus vond ik maar dat we degelijke beschutting moesten zoeken. Op naar het dorp dus. Daar vonden we wel een straat met huizen maar overal werden we weggejaagd. Onder een van de huizen kon ik nog net een stapeltje oude Torres News kranten meegrissen. Waarom weet ik ook niet maar ik dacht aan huis en daar mag ik ook altijd de krant dragen voor de baas. Ongemakkelijk liepen we verder, ik althans, Vince vond alles fascinerend en hupte maar rond overal z'n snuit instekend. Z'n ongenoe
gen van niet mee mogen met Rob leek-ie helemaal vergeten te zijn. Van de angst die onweer teweeg brengt wist-ie duidelijk nog niet. Opeens rende hij vooruit, dus ik er achteraan en toen stonden we weer op het strand. Daar vond hij het leuk zei hij. Waarom konden we daar nou niet lekker blijven spelen? Nou leg maar eens aan een pup uit wat de gevaren zijn van iets wat-ie nog nooit heeft meegemaakt en wat er nog niet is! Tjonge hoe doen moeders dat? Gelukkig zag ik een kerkje tussen de bomen. Kerken zijn altijd open heb ik 
weleens gehoord en ook dat er door de Baas niemand geweigerd wordt dus stuurde ik Vince richting ingang. Gelukkig stond de deur op een kier dus wij konden makkelijk naar binnen. Ik maande Vince om stil te zijn want dat hoort in een kerk. Natuurlijk kwam de 'Waarom?' vraag. Omdat je moe bent zei ik toen maar. Hij sputterde nog wat maar raakte gefascineerd door alles wat er te zien was. Ik legde uit een soort van automatisme de kranten op een bank. Eentje viel op de grond en de pagina die bov
en boven kwam trok direct m'n aandacht. Moet je eens kijken naar die foto. Het schijnt dat er op Horn Island, een van de Torres Strait eilanden, veel zwerfhonden zijn. Mensen zorgen niet voor hun huisdier, geven ze niet te eten en laten ze maar zwerven. Sommige honden worden zelfs getraind om te vechten. Nou dit is een duidelijk slachtoffer. Daar wil ik niet heen hoor! Moet ik straks wel even goed doorgeven aan Robbie voor hij ons weer in een avontuur stort. Momenteel vind ik deze al niet geslaagd. Waar zou hij zijn trouwens, die Rob?
No comments:
Post a Comment