Ik begin me zorgen te maken. Masig is niet groter dan zo'n 3 kilometer lang en 2,7 km breed. Intussen hebben Vince en ik iedere vierkante centimeter wel afgesnuffeld en we kunnen je nergens vinden. Jij hebt alle magie bij je en hoe je die Ab op moet roepen weet ik niet. Hij vindt het in ieder geval niet belangrijk genoeg om ons op te komen zoeken. Die kerk hebben we een poosje als schuilplaats gebruikt maar we zijn er inmiddels ook wel achter dat mensen hier op een andere manier naar honden trekken dan wij gewend zijn dus die kerk laten we ook maar voor wat-ie is. Niet om de kerk maar we willen de mensen niet in de weg zitten. Een low profile lijkt me het meest probate middel om onze eigen gang te kunnen gaan. M'n heimwee begint weer hoog op te spelen. Vooral toen we dit op een zoektocht tegen kwamen: 
Ik zou wel op een bootje of zoiets willen stappen. Bij voorkeur naar het vaste land m
aar het voorgenomen avontuur met jou houdt me dan weer tegen. Toch maak ik me soms zorgen dat ik al m'n opgedane tamme dingocultuur verlies en waar hoor ik dan nog bij? Ja joh laat maar. Vrouwtjespraat. Het zullen de hormonen wel zijn. Vandaag kwamen we een surfplank tegen op het strand. Het stond daar gewoon te wachten. Ik dacht echt even dat Ab gearriveerd was maar alles ging mis dus dat zal vast niet zo geweest zijn. We kregen de plank wel om en vervolgens hebben we gewoon op de vloed gewacht om los te komen. Dat ging allemaal van een leien dakje. Ook om er op te gaan zitten maar om erop te blijven was een hele kunst die we niet onder bewang kregen. Vincey heeft meteen wel een paar fikse zwemlessen gekregen. Gel
ijk in het diepe zullen we maar zeggen. Z'n zwemreflexen zaten goed en toen hij eenmaal doorhad dat die brakke smaak in z'n bek van de zee kwam, dus hij z'n bek vervolgens op tijd dicht hield, hebben we toch nog een leuke tijd gehad in de golven. Niet te geloven wat je daar tegenkomt als je een beetje dieper raakt. Dat surfboard waren we al gauw uit zicht maar dat maakte niet echt uit want het bood ons toch geen hulp. Al rollend over en door de golven kwamen we weer op het strand terecht maar we herkenden het niet en nog niet, wat vreemd is want we hebben Masig ook in de rondte gehad. Misschien komt het door de vermoeidheid want bodysurfen en diepzeeduiken is zwaar werk. We gaan eerst maar een dutje doen.
Tot gauw Rob! (hopen we) 
aar het voorgenomen avontuur met jou houdt me dan weer tegen. Toch maak ik me soms zorgen dat ik al m'n opgedane tamme dingocultuur verlies en waar hoor ik dan nog bij? Ja joh laat maar. Vrouwtjespraat. Het zullen de hormonen wel zijn. Vandaag kwamen we een surfplank tegen op het strand. Het stond daar gewoon te wachten. Ik dacht echt even dat Ab gearriveerd was maar alles ging mis dus dat zal vast niet zo geweest zijn. We kregen de plank wel om en vervolgens hebben we gewoon op de vloed gewacht om los te komen. Dat ging allemaal van een leien dakje. Ook om er op te gaan zitten maar om erop te blijven was een hele kunst die we niet onder bewang kregen. Vincey heeft meteen wel een paar fikse zwemlessen gekregen. Gel
ijk in het diepe zullen we maar zeggen. Z'n zwemreflexen zaten goed en toen hij eenmaal doorhad dat die brakke smaak in z'n bek van de zee kwam, dus hij z'n bek vervolgens op tijd dicht hield, hebben we toch nog een leuke tijd gehad in de golven. Niet te geloven wat je daar tegenkomt als je een beetje dieper raakt. Dat surfboard waren we al gauw uit zicht maar dat maakte niet echt uit want het bood ons toch geen hulp. Al rollend over en door de golven kwamen we weer op het strand terecht maar we herkenden het niet en nog niet, wat vreemd is want we hebben Masig ook in de rondte gehad. Misschien komt het door de vermoeidheid want bodysurfen en diepzeeduiken is zwaar werk. We gaan eerst maar een dutje doen.
Lindy en Vince
No comments:
Post a Comment