Avances van Eileen

Eenmaal buitengekomen zijn de andere honden in hun enthousiasme al verdwenen. Ik ben niet zo snel als Lindy. Ben dan ook anders gebouwd. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om naar die beesten te gaan kijken. Lijkt me ook een beetje kinderachtig.
Die hele hondengroep bevalt me eigenlijk niks. Geen omgeving voor Vincey. En Lindy is hier ook helemaal niet op haar plaats. Ze is toch al zo onzeker en de mores in zo'n roedel is hard. Ik kan maar beter zorgen dat ze zo snel mogelijk weer thuis terecht komt. In haar vertrouwde omgeving kan ze weer een beetje tot rust komen.
Tja, ze heeft toch ineens een pup om voor te zorgen. Het lijkt wel of ze in een postnatale depressie zit. Zou dat kunnen zonder zwangerschap en bevalling te hebben doorgemaakt? Misschien maakt het de kans erop juist groter. Toch eens googlen als ik weer eens bij een computer in de buurt kan komen. Een uitkomst hoor dat internet. Voordat ik me daarin kon bekwamen probeerde ik het eens bij de bibliotheek. Veel verder dan een aai over mijn bol kwam ik niet bij de bibliothecaresse. Ja, toen ik het nog eens probeerde kreeg ik een kluifje. Het kwam niet bij haar op dat ik misschien wel gewoon in de boeken wilde snuffelen. Waar ga je anders voor naar de bieb? Vincey loopt zwijgend met me op, instinctief voelt hij aan dat zwijgen even het beste is. Ik neem me voor om toch nog wat te gaan reizen. Als Lindy niet mee wil zal ik samen met Vincey wat reizen maken. Het lijkt me nuttig om Vince een breder perspectief te bieden. Ik moet maar eens praten met Lindy. "Lekker aan de wandel voor het slapen gaan?" Een aantrekkelijke schaapshonden teef spreekt me aan terwijl ze tussen het struikgewas haar behoefte staat te doen. "We gingen eigenlijk met de groep naar Lizards kijken, maar ze renden wel erg snel". Ze grinnikt. "Misschien wil de kleine even bij de pups spelen?" "Ja, ome Robbie toe mag dat?" Ik knik instemmend. Al snel gaan we met zijn drietjes de schuur in waar een speciaal hoekje voor de jonge garde is ingericht. Een zestal enthousiaste pups buitelen meteen over de beduusde Vincey heen. "Laat ze maar even, kom mee. Eileen heet ik trouwens." "Robbie", mompel ik en volg haar naar een gezellig nestje. Daarvandaan kan Eileen alles in de gaten houden. Terwijl de pups onvermoeibaar hun pupzijn botvieren vertel ik Eileen over mijn reisavonturen. Ze luistert met grote belangstelling. Ik doe of de verleidelijke poses die ze aanneemt me niet opvallen. Hier zit ik niet op te wachten. Al is mijn verhouding met Lindy van zuiver platonische aard, dan ga ik nog niet in op de avances van de eerste de beste dame die wat in me ziet. Trouwens, Agaath ben ik ook nog niet vergeten. Ik kijk nadrukkelijk naar de spelende Vince. "We gaan Vincey's moeder maar weer eens opzoeken", hak ik de knoop door. "Ze moesten maar eens gaan slapen", berust Eileen. Ik sjok naar Vincey. "Kom Vince, je vriendjes moeten slapen. We gaan naar je moeder". Zonder tegenstribbelen gaat Vincey met me mee.