Home sweet home

Wauw is dat even wennen zeg! Zo bekend en toch zo vreemd. De baas heeft een motorfiets. Mooi! Ik hoop dat Robbie de brillen nog heeft. Ik weet van gekkigheid niet naar welk baasje ik het eerst toe moet. Of zal ik maar de zoon nemen? En wie is dat meisje? Ze heeft wel iets exotisch europees en maakt dezelfde klanken als m'n baasje en de zoon. Goh spannend allemaal! Even kijken. O gelukkig Robbie en Vince kwispelen naar hartelust en worden ook enthousiast geaaid en beklopt. 'Kom op Soof!' roept de zoon opeens en gaat op het kleed zitten. Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren. Sophie begint te lachen en gaat bij Jake op het tapijt zitten maar er gebeurt niks. Werkt zeker niet met mensen. 'Nou dan moeten we maar een feestmaal aanrichten' zegt het baasje, 'Wat dacht je van een paar sappige botten en wat lekker mals vlees?' Oef daar loopt het kwijl toch van uit je bek? 'Ja barbecue!' roept het meisje Sophie weer. Dat snap ik nou niet he die brand- en rookgewoonte die mensen met vlees hebben. Ze halen er alle sappigheid mee weg. 'O en gelijk ook maar naar Sommeldijk mailen' springt het vrouwtje van de hak op de tak. Ik zie Robbie z'n oren spitsen. 'Jaha naar de kunstlinker van Kees en de wereld van Kobie Bos' zegt ze tegen Rob. Hij raakt door het dolle heen als hij die twee namen hoort. 'Weet je wat we bellen wel even' zegt ze tegen hem en samen lopen ze de trap op naar binnen. Sophie en Jake hebben het kleed inmiddels ondersteboven gekeerd en onderzoeken het nauwgezet. 'Ja en het vloog toch echt.' hoor ik ze tegen elkaar zeggen. 'Allemaal een illusie' bromt de baas, 'it's all in your mind.' 'Ja doehoei' zegt de zoon 'jij zag het toch ook? Of niet soms?' De baas haalt z'n schouders op, draait de laatste schroef in z'n motorfiets, wrijft z'n handen schoon aan een doek en zegt: 'Wat denk jij Soof?' 'Dat ik naar Fraser Island vliegen wil en heel Australie rond op dit kleed. Lijkt me cool!' Fraser Island! Ik krijg de riebels. Moest dat nou? En heel Australie rond. Alsjeblieft! Ik ben net thuis. Nou van mij mogen Abdul en Robbie het kleed cadeau doen hoor. Van nu af reis ik alleen nog maar per auto of motorfiets. Ik moet toch eens aan dat Soofmeisje snuffelen. Ze heeft iets bekends net zoiets als mijn baasje en de zoon hebben. 'Nee niet doen!' roept Sophie, 'Ik vind honden eng!' en ze duikt achter Jake z'n rug. 'Ach joh' zegt Jake 'Lin is lief en ze is een dingo' terwijl hij me vriendelijk achter m'n oor krabbelt. 'En trouwens' vervolgt hij 'Fraser Island, waar jij zo graag naar toe wil, zit toevallig wel vol met dingo's.' 'Hoeii' onderdruk ik een klein huiltje. Waarom moeten ze het nou steeds over de misser van m'n leven hebben? 'Ja dat weet ik.' zegt Sophie. 'Soof komt ook uit Rotterdam' zegt Jake terwijl hij inmiddels m'n nek lekker aan het masseren is. Ah! Dat is wat Sophie gemeen heeft met het baasje en de zoon. Leuk! Ik vind haar best aardig. Ik moet haar zien te overtuigen dat tamme huisdingo's, ook al zijn ze wat bereisd, heel iets anders zijn dan wat voor type hond ook. Behalve Robbie en Vince natuurlijk. Waar is Vince eigenlijk? Ik loop de garage in en krijg z'n bekende hondengeurtje in m'n neusgaten. Via de achtertrap naar boven en daar zie ik de slaapkamerdeur van de bazen een stukje open staan. Ja hoor zijn spoor leidt er duidelijk naar toe. Ach kijk nou de kleine akedreutel is naast de bijzetkoe in slaap gevallen. Op de achtergrond hoor ik het baasje zeggen: 'Nee ik zie ze niet vliegen.' En Robbie blaft, gromt, huilt en knort ondersteunend mee.