Pinnige Lin

Heerlijk rennen! Ik ga ervoor! Net zo lang tot ik niet meer verder kan en dan keer ik terug naar Robbie en Vince. He lekker zeg oren in de wind. Lekker dat gesuis en die frisse zeelucht in je neusgaten. Goeie kadans. Ik wil helemaal niet stoppen en zo te zien in het vooruitzicht komt er nog lang geen eind aan dit strand. Er is ook helemaal geen volk meer hier. Mooi! Gedachten op nul en doorgaan! Hee wat is dat nou? Er komen twee surfies uit de zee. Zeker verdwaald of afgedreven. Meestal doen ze dat surfen op veilige aangegeven plaatsen waar dan meteen veel volk is. Eentje ziet me niet en begeeft zich in mijn baan, ik hoor hem nog net 'Fraser Island' zeggen terwijl ik hem bijna van z'n surfsokken suis 'Hi hi'. Verder! In de verte zie ik iets roestbruins langwerpig en een en een gele speldeknop. Ik begin bekende hondengeuren op te vangen in m'n neus. Krijg nou wat ik had Rob en Vince toch achter me gelaten? De langwerpige vorm en de speldeknop worden groter. Ja het zijn echt het wrak en de onderzeeer. Ah daar heb je Vince en Rob. Ze zijn kuilen aan het graven op het strand. Vince weet die Rob ook om z'n hondenteentjes te winden. Vince zal nadat er niks op het wrak te vinden was net zo lang doorgedramd hebben tot ze het strand zijn gaan uitkammen naar een schat. Het is ook zo'n goedsul die Rob! Zo nog even een sprintje en dan vlak voor ze remmen. Leuk even lekker met zand stuiven! Ik kom aan scheren en kukel bijna een van de kuilen in door m'n vaart. 'Hoi mam!', roept Vince 'Je viel bijna in het gat dat we naar ome Rob z'n huis aan het graven waren. Dat had grappig geweest! Ome Rob zegt dat als we almaar door blijven graven, we op het Noordzeestrand vlakbij het huis van z'n baasjes uitkomen. Doe je ook mee? Dan gaan we er sneller.' 'Ja ja' zeg ik afwezig, 'Hee Rob', vervolg ik, 'ik denk dat we op een eiland zitten want ik ben maar een richting opgerend en hier zijn jullie weer in de richting van m'n neus en ik heb jullie verlaten achter m'n staart. Het kan weleens zijn dat het hier Fraser Island heet, dat hoorde ik net een surfie zeggen die ik bijna omver liep.' 'Ja nou en?' reageert Rob koeltjes en vervolgt: 'Waar bleef je nou zo lang? We moeten op donker wachten en dan met het tapijt naar Abdullah vliegen.' 'O', bits ik terug, 'wat is dit nou? Hebben we eindelijk onze vrijheid terug, kunnen we eindelijk onze ongestoorde gezamelijke hondenvakantie beginnen en dan moet jij weer naar de bevelen van een baas luisteren. Ik heb twee bazen en daar ben ik heel tevreden mee. Ik weet inmiddels niet zeker meer of zij dat ook met mij zijn met m'n lang afwezigheid, maar hoe zouden jouw bazen erover denken dat je opeens een wereldverbeterende sprookjesprins als baas aangenomen hebt? Wat moet die Ab nou voor ons doen, behalve ons weer in een of ander sci fi avontuur storten? We hoeven alleen maar aan het vaste land zien te komen en dan gaan we gezellig op trektocht richting mijn huis. De afstanden zijn groot in Australie dus tijd zat voor vakantie onderweg.' 'Hmpf', snuif ik en ga liggen want ik ben eigelijk best moe en dan nog zo'n tirade voor ik tijd genomen had om uit te hijgen van m'n circuitje. Vince vleidt zich tegen me aan en vraagt: 'Ben je boos?' De lieverd. Ik lik het zand uit z'n oorgaten en besluit me hier voorlopig maar op te concentreren. Die Rob wil het allemaal zo goed doen en hij bedoelt het ook goed maar ik wil wat anders.