Tuesday, April 10, 2007

Geheim onderzees controlecentrum

Free Image Hosting at www.Googang.net



Ik ben blij dat het pak weer uit is. Dat beweegt toch wel wat makkelijker. Ik ben ook blij dat ik weer bij Lindy en Vincey ben. Abdullah is tevreden over de operatie. Hij laat me zo zien waar die afstandsbediening voor is. Hij lacht er geheimzinnig bij. Sam wordt op een brancard afgevoerd. Ik zie opeens allemaal mensen aan boord. Zo te voelen varen we alweer. En niet zo langzaam ook.
We volgen Abdullah door de kleine gangetjes. We komen weer aan hij een klein kamertje en gaan er naar binnen. Ook deze ruimte is volgestouwd met knopjes, hendeltje
s en beeldschermen. Abdullah laat me de afstandbediening zien.
SharkControl staat erop. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Lin
dy grinnikt, zij weet het natuurlijk al. Ik zie een bekende haaienkop op het schermpje van de afstandbediening.
"Kijk Robbie, het zit zo", begint Abdullah. "Het is natuurlijk geen echte haai waar Jack in verdween. Daarom zag je o
ok geen bloed. Dit geavanceerde vervoermiddel kan worden gebruikt om één enkele aanvaller tijdelijk uit te schakelen en naar de gewenste locatie te vervoeren. Je wordt naar binnen gehaald, krijgt een injectie en je lichaamsfuncties worden door de apparatuur overgenomen." Hij laat zien hoe hij de haai weer naar binnen liet 'zwemmen' in de ruimte waar ik door naar buiten ging. Daarna spoelt hij nog een stukje verder terug om te laten zien hoe de haai zijn slachtoffer 'verslond'.
Ab zet een beeldscherm aan, hierop is te zien hoe twee chirurgen bezig zij
n met Jack. Alles lijkt naar wens te verlopen. We liggen inmiddels weer stil. "Waar zijn we nu Ab?", vraag ik. "We zijn op onze geheime bestemming aangekomen. Dit is een van de geheime controlecentra die we over de hele wereld hebben. Heb je weleens gehoord van de Bermuda driehoek?". "Jawel, waar die boten en vliegtuigen soms verdwijnen toch?", antwoord ik. "Goed zo, Robbie. Nou er zijn meer gebieden waar dat regelmatig gebeurt. Bij bijna al die plekken hebben we inmiddels van deze centra. Zo zijn we er steeds vaker op tijd bij om, althans een deel, van de mensen te kunnen redden. Die krijgen dan hier een rondleiding en uitleg, zo proberen we ze voor onze zaak te winnen." Ab ziet dat het mij duizelt. "Er komt straks een nieuwe ploeg, dan mag je mee." Lindy is met Vincey een beetje aan het dollen. Voor een pup is er niet veel te beleven hier. "We gaan aan boord van het eiland, kom mee jongens", zegt Abdullah. We volgen hem weer door de nauwe gangen en hij maakt een deur open. Via een sluis zoals je bij vliegtuigen ziet gaan we aan boord van het eiland. Door een klein patrijspoortje kijk ik even naar buiten.
Het eiland is volledig begroeid met een soort alg, het ziet er spookachtig en verlaten uit. maar dat zal wel schijn zijn. We komen terecht in een enorm complex. Abdullah legt uit dat het een aaneenschakeling is van verdwenen boortorens en werkeilanden. Alles is geschikt voor langdurig verblijf onder water. Er zijn wetenschappers, werktuigkundig
en, kortom vakmensen van allerlei gebied aan het werk hier. Gestrande schepen, vliegtuigen en dergelijke worden ontmanteld en de vrijgekomen onderdelen worden voor allerlei projecten gebruikt. Een onderwater recyclingwereld zo'n beetje.
"Kom we gaan de nieuwkomers begroeten." We volgen Abdullah naar een grote controlekamer waar de mensen al aan het rondkijken zijn. Zo'n beetje hetzelfde verhaal van net steekt Ab opnieuw af. Een beetje saai voor ons, dus we snuffelen maar wat rond. De mensen zijn zo onder de indruk van wat ze allemaal horen en zien, dat ze voor drie hondjes niet eens aandacht hebben. Dat zijn we niet gewend, maar
het leven van die mensen staat dan ook volledig op zijn kop. Dan gaat de hele optocht naar een andere ruimte. Lindy heeft geen zin om mee te lopen, Vincey wordt er een beetje balorig van. In mijn eentje loop ik toch maar mee, kijken of ik er nog wat wijzer van kan worden. De deur gaat open en ik zie een enorme grote ronde ruimte. Op een verhoging staat een groepje wetenschappers druk te praten. Ik glip naar voren en ga het trapje op van de verhoging. Zo kan ik de groep mensen overzien. Met open mond kijken ze om zich heen. Er zijn dan ook indrukwekkend veel constructies waar te nemen. Geen idee waar het allemaal voor is hoor. Maar Ab lijkt wel alles te weten. Ik heb zo het idee dat we nog veel meer te horen zullen krijgen. Hoe zou het eigenlijk met Sam zijn?

No comments: