Abdullah gaat zo op in zijn rondleiding en zijn gasten dat er voor mij niet veel aan is. Naar hetgeen ik echt nieuwsgierig ben hoor ik niks, dus ik ga maar eens verder op onderzoek uit. Ik glip de ruimte uit en de gang in. Wat een doolhof. In een van de gangen zie ik een rooster dat half open staat. Ik kan ruiken dat daar iemand binnen is geweest. Het is wel al een paar dagen geleden. Ik besluit er naar binnen te gaan.
Ik kom terecht in een soort tunnel, een mens zou zich hier kruipend moeten voortbewegen. Ik kan lekker rechtop lopen.Het is een wirwar van gangen ook hier. Ik volg de mensengeur maar even. Regelmatig passeer ik roosters waardoor ik naar beneden kan kijken . Tot nog toe waren alle ruimtes leeg. Zo word ik nog niet veel wijzer.
Dan hoor ik stemmen uit een zijgang komen. Daar gaan we maar eens poolshoogte nemen. Deze gang loop schuin naar beneden, aan d
e zijkanten lopen allemaal kabels. Aan de zijkant zit een rooster waardoor ik op de ruimte uitkijk. Voor een soort schoolbord staat een kalende man in een witte jas iets uit te leggen. "Zoals gezegd, alles wat u hier gezien heeft moet geheim blijven. Stukje bij beetje wordt het natuurverschijnsel zelf al hier en daar onderkend. Maar gelukkig blijven wetenschappers elkaar altijd tegenspreken. Ivan T. Sanderson, bioloog en onderzoeker van abnormale verschijnselen, verklaarde al dat er niet één of twee, maar wel twaalf geheimzinnige gebieden rondom de aarde konden worden gevonden. Sanderson noemde deze gebieden de Woeste Wervelingen, omdat er daar een onevenredig groot aantal verdwijningen, UFO-waarnemingen en andere merkwaardige voorvallen bleek voor te komen. Tien ervan lagen volgens hem 72º uit elkaar, verspreid over het noordelijk en het zuidelijk halfrond, en strekten zich uit tussen de 30ste en de 40ste breedtegraad: het gebied boven Afghanistan en Pakistan, de Duivelszee, het gebied ten noordwesten van Hawaï, de Bermuda Driehoek, de Middellandse Zee, de oostkust van Zuid-Afrika, de Tasman Zee voor de kust van Australië, de Indische Oceaan, het zuidoosten van de Grote Oceaan en de oostkust van Zuid-Amerika. De laatste twee gebieden werden gevonden op de beide polen. Hij overleed voor hij met echte bewijzen kon komen. Ik zeg alleen dat hij er niet ver naast zat."
Er klinkt een druk geroezemoes uit de ruimte. Hij vervolgt zijn verhaal. "Op de zeebodem in deze gebieden, met als bekendste de Bermuda driehoek, heerst een hoge druk. Want het is daar vreselijk diep en elke 10 meter méér de diepte in stijgt de druk een atmosfeer.
Op een diepte van 500 meter komt er methaangas uit de zeebodem. Door de hoge druk verandert het gas in ijskristallen. Dit ijs zit in de bovenste lagen van de zeebodem, maar kan bij een onderzeese aardverschuiving weer, terug veranderen in methaangas. Als bij zo'n aardverschuiving veel gas omhoog komt, is de zee als een pan melk die overkookt.
Het zeewater borrelt, pruttelt en wordt wit. Komt er heel veel methaangas vrij, dan kan het water geen schepen meer dragen.
Het gas verdunt het water zo, dat het zijn draagvermogen kwijtraakt. De gasbelletjes maken het water wit en ondoorzichtig. Noodgedwongen moeten schepen hun motoren stoppen, omdat het water niet langer bruikbaar is als koelwater.
Maar het methaangas blijft niet in zee. Het stijgt op en vormt dikke wolken. Zo kunnen vliegtuigen verdwijnen als ze de onzichtbare wolken van explosief methaangas binnenvliegen.
Men denkt dat de vliegtuigresten waarschijnlijk begraven worden onder het slib, op het moment dat de bodem weer tot rust komt. De waarheid is dat wij de vliegtuigen verwijderen. Alles trouwens."
Een van de aanwezigen steekt een vinger op alsof 'ie op school zit. "Ja?" "En de op hol geslagen kompassen waar overlevenden het soms over hebben?" "Die zijn te verklaren doordat met het vrijkomen van gas een magnetisch veld ontstaat", herneemt de man. Ik zie iemand naar het rooster toekomen en besluit weer terug te gaan. Ik weet wel genoeg zo. De meeste mensen die hier terecht komen mogen hier volgens mij nooit meer weg. Brr, dat gaat mij te ver. Ik ga Abdullah maar eens opzoeken en vragen of Lindy, Vincey en ik hier weg mogen.
