Goed hier pruttelen we weer rond in onze yellow submarine maar ik zou wel weer eens vaste grond onder de poten willen hebben en lekker frisse lucht inademen. Lekker de ruimte om te kunnen rennen! Robbie schijnt heel z'n hond-zijn te vergeten als hij met die ingewikkelde mensenmaterie bezig is. Hoe stuurt dit ding eigenlijk? Ik bedoel het is een ding net als een auto een ding is en dat moet ook bestuurd worden maar dat heb ik nog nooit een hond zien doen. Ik heb weleens op de baas gelet maar ik zou het hem niet na kunnen doen. Ik heb de verkeerde bouw en m'n lijf is te kort. KEDENG!! Wat is dat nou? Ik heb pijn aan alle kanten van m'n lijf. Robbie, Vince en ik rollen holderdebolder over elkaar. Nog een paar keer het harde gekleng van metaal op metaal en dan alleen maar het heen weer wiegen van de onderzeeer en het klotsen van heen en weer gaand water. 'Wat is dat?!!' 'We hebben iets geraakt' zegt Robbie, 'en het lijkt erop dat we vastzitten.' O nee he niet weer een onderwateravontuur? Hou het voor je Lindy. Laat Rob niks merken. Ga maar moederlijk doen. 'Vince waar ben je? Is alles goed met je?' 'Ja leuk he net een rollercoaster maar dan in het donker in het water! Gaaf ome Rob kan je niet altijd bij ons blijven? Veel leuker dan een achtertuinen leven met af en toe uitgelaten worden!' Robbie grinnikt. Ja hoor ik zal wel weer vrouwelijke spelbreker zijn! Waarom begrijpt niemand mij ooit? Misschien ben ik te lang solohuisdingo bij twee gezapig levende bazen geweest? 'Ome Rob! Kom kijken hier door het raampje! Het zit nu aan de bovenkant.' 'Ja jongen dat zou ik wel doen als je van m'n kop af ging met die achterpootjes van je.' 'O sorry ome Rob, ik vond het al zacht en harig onder m'n kussentjes.' 'Je hebt geluk dat je nog niet zo zwaar bent. Hier Lin probeer jij hem bij z'n nekvel te grijpen aan deze kant dan hou ik m'n kop schuin en laat hem langzaam naar beneden glijden. En jij Vincey zet je nagels niet schrap in m'n kop. Ik wil een ongehavend voorkomen houden voor als ik nog eens indruk wil maken op het vrouwelijk schoon.' O hij is Agaat nog niet vergeten dus. 'Aaaa' kermt Vince als ik hem in z'n nekvel te pakken heb en hem met een vloeiende neerwaartste beweging en een dof bonsje op de ondergrond laat landen. Ik geef hem maar wat magische moederlikken om hem tot bedaren te brengen. Robbie staat ondertussen al op z'n achterpoten door het raampje dat nu aan het dak zit te kijken. 'Hondjes jullie zullen het niet geloven maar we zijn in een schip aanbeland. Niet een gewoon schip, want ik weet wel hoe die eruit zien, maar in een wrak.' 'Yessss' roept Vince, 'Bontekoe, schatten, scheepshonden!' Waar heeft die pup die wijsheid nou weer vandaan? 'Ik wil je niet teleurstellen jonge maat maar dit wrak is veel jonger en niet van hout gemaakt.' 'O ja hout klinkt anders. Kunnen we hieruit ome Rob en het wrak gaan verkennen?' 'Ja zodra het eb is. We zitten niet ver uit de kust want ik kan het strand zien liggen.' 'Jippiiiie! Hoe lang duurt dat?' 'Een uurtje of twaalf hooguit. Ik denk dat het wrak droog komt te liggen bij eb dus dan kunnen we mooi de deur open doen van deze viskom want dat zal ons nu met geen mogelijkheid lukken met al dat water om ons heen.' Wel ja een uurtje of twaalf. Vince is door het dolle heen! Waarom kan niks nou eens gewoon vloeiend verlopen? 'Wel een vloedend verloop van onze landing he Lin? Nou nog even wachten tot het ebbend wordt', grinnikt Robbie. Kan die reu van een neef mijn gedachten lezen? Hij kan zeer beslist de uitdrukking op mijn gezicht niet zien in de donkerte hier beneden. 'Grrrrrrr' 'O Lin wat ben je mooi als je boos bent.' 'Hoe kan jij nou zien dat ik boos ben?' 'Het licht hier door het bovenraam valt als een schijnwerper op je. Je bent prachtig!' 'Ja fijn maar wat gaan we doen in de tussentijd?' 'Dutje?' 'Terwijl Vince ons gebruikt als trampoline? Die pup valt niet meer te houden.' 'Maar ome Rob het bovenraam steekt toch boven het water uit, dan kunnen we het toch proberen open te maken?' 'Slim gedacht jongen! Ik wist wel dat je moeder het goed zag toen ze je wilde adopteren. Ik kom met m'n voorpoten naar beneden en ga liggen, jij klimt op m'n rug en houdt aan m'n schouders vast, dan ga ik weer op m'n achterpoten staan en jij klimt op m'n schouders, maar kijk uit voor m'n vacht he want ik wil er niet komen uit te zien als een of andere doerak want ...' 'Want je wil nog met een leuke tante trouwen en er niet als een vechtersbaas uitzien.' 'Wijsneus dat had ik tegen m'n oom moeten zeggen. Schiet nou maar op en hang niet zo aan m'n halsband, je keelt me bijna. Ja dat is beter zo. Nee poot op m'n schouder zei ik niet in m'n oog!' Vince giert het uit. Ik wil eerst nog helpen maar ze gaan samen helemaal op in hun gesoebat. Ik laat ze maar. Nog een paar uutjes en dan hebben we eindelijk de vrije ruimte. Die paar uurtjes kunnen ook nog wel. Hoe zou het zijn met m'n plekje op het balkon? Die knappe reuen lopen vast nog dagelijks voorbij. Die zijn inmiddels vast allang vergeten om even op te kijken en atletisch voorbij te lopen. Ach wat kan de tijd snel gaan soms. 'Mam! mam! wordt wakker!' He wat? Waar ben ik? O het is Vince. 'Het is eb we kunnen eruit!' 'Is het gelukt met het raam?' Robbie en Vince rollen over de grond van het lachen. 'Nee joh als we onze balans hadden gevonden dan konden we niet bewegen en als we gingen bewegen dan verloren we onze balans, maar we hebben wel gelachen he Vince?' En meteen proesten ze het weer uit. 'Dus hoe komen we hier uit dan
?' 'Nou gewoon door het deurtje hier achter je.' Nou ja het gepoespas ontgaat me maar ze hebben zich duidelijk vermaakt dus wat zal het? Robbie maakt de deur open en ik ruik vrijheid. Ik spring naar buiten en roep: 'Komop rennen jongens zover we maar kunnen!' Ik spring van het wrak en zie een eindeloos lang strand voor me en ga ervoor. Achter me hoor ik Vince bedelen: 'Toe ome Rob kunnen we niet eerst naar de schat zoeken?' Iets zegt me dat ik niet voor m'n sprint moet gaan nu we eindelijk een roedel hebben maar ik kan m'n drang niet onderdrukken en schiet als een speer vooruit. Eindelijk m'n poten strekken. Volle dingokracht vooruit!
No comments:
Post a Comment